تصور کن توی یه سرزمین دور، یه دهکده کوچیک و خوشگل بود که همه مردمش عاشق کارهای دستی بودن. هر کسی توی یه خونه کوچیک زندگی میکرد و صبح که از خواب بیدار میشد، باید با ابزارهای خودش کار میکرد. مثلاً اگه کسی نیاز به چکش داشت، یا باید خودش یکی میساخت یا از همسایهاش قرض میگرفت. همه چیز خوب پیش میرفت تا وقتی که دهکده بزرگتر شد و ابزارها هم بیشتر شدن. حالا هر کسی یه انبار پر از ابزار داشت، ولی مشکل اینجا بود که دیگه کسی یادش نمیاومد چه ابزاری رو کجا گذاشته!
یه روز، یکی از اهالی دهکده به این فکر افتاد: "اگه بتونم همه این ابزارها رو توی یه جعبه بزرگ جا بدم و هر وقت نیاز داشتم، سریع از توش دربیارم چی؟" اینجا بود که ایده "مجازیسازی" به ذهن یه نابغه خطور کرد. اون تونست دنیای واقعی رو جوری شبیهسازی کنه که به جای اینکه برای هر کاری یه ابزار جدا داشته باشی، همه رو توی یه جعبه مجازی قرار بدی و هر وقت خواستی، از توش بیرون بکشی. و این جعبه مجازی همون چیزیه که ما امروز بهش میگیم "VMware".
حالا که داستان رو شنیدی، بذار بهت بگم VMware دقیقاً چیه و چرا اینقدر مهمه. توی این مقاله میخوایم با هم به یه سفر هیجانانگیز بریم تا بفهمیم VMware چطور کار میکنه و چرا دنیای بدون اون مثل یه دهکده بینظم و شلوغ میشد.
فرض کن توی یه دنیای جادویی زندگی میکنی که توش میتونی یه کامپیوتر رو به چندتا کامپیوتر کوچیکتر تقسیم کنی، بدون اینکه واقعا نیاز داشته باشی کلی کامپیوتر بخری. این دقیقا کاریه که VMware انجام میده. VMware یه نرمافزاریه که به شرکتها اجازه میده از سختافزارشون به صورت خیلی بهینهتری استفاده کنن.
این نرمافزار یه لایه مجازی روی سختافزار کامپیوتر ایجاد میکنه و باعث میشه که قطعات مختلف مثل پردازنده، حافظه و ذخیرهسازی به چندین کامپیوتر مجازی یا همون ماشین مجازی (VM) تقسیم بشن. هر کدوم از این ماشینهای مجازی مثل یه کامپیوتر مستقل عمل میکنن و سیستمعامل خودشون رو دارن، در حالی که در واقع دارن از بخشی از همون سختافزار اصلی استفاده میکنن.
مجازیسازی به شرکتها کمک میکنه تا بهتر از سختافزارشون استفاده کنن و بازدهی بیشتری از سرمایهگذاریهای خودشون بگیرن. همچنین، این تکنولوژی به ارائهدهندههای سرویسهای ابری مثل آمازون، IBM، مایکروسافت و گوگل کمک میکنه تا با همون سختافزارهای موجود، به تعداد بیشتری از کاربران سرویس بدن.
VMware تو سال 1998 توسط یه تیم دانشمند باحال به اسمهای دایان گرین، اسکات دواین، مندال روزنبلوم، ادوارد وانگ و ادوارد بگنیون تأسیس شد. یه سال بعد، یعنی 1999، این شرکت اولین محصول تجاری خودش به اسم VMware Workstation 1.0 رو عرضه کرد. این محصول به کاربران اجازه میداد که چندین سیستمعامل رو به صورت ماشینهای مجازی روی یه کامپیوتر نصب و اجرا کنن.
در سال 2001، VMware وارد بازار سرورها شد و دو محصول VMware GSX Server و VMware ESX Server رو معرفی کرد. بعداً در سال 2004، شرکت EMC، VMware رو خریداری کرد و تو سال 2016، Dell Technologies شرکت EMC و VMware رو تحت تملک خودش درآورد. VMware با پلتفرم مجازیسازی سرور خودش به اسم vSphere، به یکی از بزرگترین ارائهدهندگان خدمات مجازیسازی تبدیل شد و بیشتر از 500 هزار مشتری به دست آورد.
در دسامبر 2023، شرکت Broadcom با مبلغ 69 میلیارد دلار VMware رو خریداری کرد تا استراتژی چندابری خودش رو گسترش بده. بعد از این خرید، VMware به "VMware by Broadcom" تغییر نام داد. از اون به بعد، Broadcom محصولات VMware رو به دو بسته اصلی به اسمهای VMware Cloud Foundation (VCF) و VMware vSphere Foundation (VVF) تبدیل کرد و مدل قیمتگذاری اشتراکی رو جایگزین لایسنسهای دائمی کرد.
VMware کمک میکنه که از تکنولوژی ابری به بهترین شکل استفاده کنیم و بتونیم قابلیتهای مجازیسازی رو بهراحتی اجرا کنیم. حالا قبل از اینکه وارد جزئیات بشیم که VMware چطور کار میکنه، بهتره بدونیم که اصلاً چه استفادههایی داره. مهمترین کاربردهای VMware ایناست:
حالا که فهمیدیم VMware چه کارهایی میکنه، بیایید ببینیم چطوری این کارها رو انجام میده. محصولات اصلی VMware شامل زیرساختهای مرکز داده و ابر، شبکه و امنیت، پلتفرم SDDC، ذخیرهسازی و دسترسپذیری، مدیریت ابر، زیرساخت دسکتاپ مجازی، فضای کاری دیجیتال و مدیریت تحرک سازمانی، و دسکتاپ شخصی میشن.
برای اینکه بفهمیم VMware چطوری کار میکنه، این مراحل رو در نظر بگیر:
استفاده از محصولات و خدمات VMware برای مجازیسازی، کلی مزیت داره که میتونه حسابی به کسبوکارت کمک کنه.
فرض کن یه کامپیوتر خیلی قوی داری، ولی فقط یه بخشی از قدرتش رو استفاده میکنی. مدیرای IT معمولاً دوست ندارن چندین برنامه حیاتی رو روی یه سیستمعامل سرور اجرا کنن، چون اگه یکی از برنامهها کرش کنه، ممکنه سیستمعامل هم به مشکل بخوره و بقیه برنامهها هم خراب بشن. یکی از راههای حل این مشکل اینه که هر برنامه رو روی سیستمعامل خودش و سرور فیزیکی خودش اجرا کنی. ولی این روش خیلی کارآمد نیست، چون ممکنه هر سیستمعامل فقط ۳۰ درصد از توان CPU رو استفاده کنه. با VMware، میتونی هر برنامه رو توی سیستمعامل خودش، ولی روی همون سرور فیزیکی اجرا کنی و از توان CPU سرور بهتر استفاده کنی.
با VMware، میتونی تعداد بیشتری برنامه رو با استفاده از تعداد کمتری سرور فیزیکی اجرا کنی. این یعنی سرورهای فیزیکی کمتر، فضای کمتری توی دیتاسنتر میگیرن و انرژی کمتری هم برای کارکردن و خنک کردن نیاز دارن.
VMware کمک میکنه که سازمانها بهتر بتونن برنامهها و منابعشون رو مدیریت کنن و عملیات IT رو بهینهتر کنن. این کار با متعادلسازی بارها در زیرساختهای مجازیسازی شده انجام میشه و باعث میشه که همه چیز روانتر و کارآمدتر پیش بره.
VMware چند بخش اصلی داره که هر کدوم کارهای خاصی انجام میدن و ما قراره یکی یکی باهاشون آشنا بشیم.
اولین بخش مهم، هایپروایزر VMware هست. هایپروایزر یه نرمافزار نازک و سبک (مثل لایهای بین سیستمعامل و سختافزار) هست که با منابع کامپیوتر فیزیکی (که بهش "میزبان" میگن) ارتباط برقرار میکنه و این منابع رو به سیستمعاملهای دیگه (که بهشون "مهمان" میگن) اختصاص میده. این یعنی هر سیستمعامل مهمان، درخواست منابع خودش رو از هایپروایزر میکنه.
هایپروایزر هر سیستمعامل مهمان رو جدا از بقیه نگه میداره. پس اگه یکی از این سیستمعاملها دچار مشکل بشه، مثلا برنامهای توش کرش کنه یا ویروس بگیره، هیچ تأثیری روی بقیه سیستمعاملهای در حال اجرا روی همون میزبان نداره.
بعدی، VMware ESXi هست که یه هایپروایزر از نوع Type 1 یا "برهنه" (bare metal) هست. این نوع هایپروایزر مستقیماً با سختافزار کامپیوتر در تعامله و جایگزین سیستمعامل اصلی میشه. ESXi بعد از ESX اومد که یه هایپروایزر سنگینتر بود و منابع بیشتری از میزبان رو استفاده میکرد. (البته VMware دیگه ESX رو ارائه نمیده.)
حالا یه مقایسه کوچیک بین ESXi و بقیه هایپروایزرهای محبوب:
جالبه بدونی که VMware در ابتدا از لینوکس استفاده میکرد. نسخههای اولیه هایپروایزر ESX شامل یه کرنل لینوکس بود (کرنل همون بخش اصلی سیستمعامله که با سختافزار کامپیوتر کار میکنه). اما وقتی VMware ESXi رو عرضه کرد، کرنل لینوکس رو با کرنل اختصاصی خودش جایگزین کرد. ESXi همچنان از سیستمعاملهای مهمان لینوکسی مثل اوبونتو، دبیان و FreeBSD پشتیبانی میکنه.
VMware نهتنها در زمینهی سرورهای مجازی، بلکه در زمینهی مجازیسازی سیستمعاملهای دسکتاپ هم دستی بر آتش داره. چندتا از این نرمافزارها رو با هم مرور میکنیم.
این دو تا محصول هایپروایزر از نوع Type 2 هستن. بر خلاف هایپروایزرهای Type 1 که کل سیستمعامل میزبان رو کنار میذارن، این نوع هایپروایزر مثل یه برنامه روی سیستمعامل دسکتاپ نصب میشه. این قابلیت به کاربران دسکتاپ اجازه میده که یه سیستمعامل دوم رو روی سیستمعامل اصلیشون اجرا کنن.
Workstation Pro با کامپیوترهایی که ویندوز یا لینوکس دارن سازگاره. VMware همچنین Fusion Pro رو ارائه میده که با سیستمعامل macOS کار میکنه. این محصولات برای استفاده شخصی رایگان هستن، ولی برای استفاده تجاری باید براشون پول بدی.
VMware Tools یه مجموعه از ابزارهای ضروریه که برای هر محیط Workstation Pro یا Fusion Pro لازمه. این ابزارها کمک میکنن که سیستمعامل مهمان بهتر با سیستمعامل میزبان هماهنگ بشه.
با نصب VMware Tools، عملکرد گرافیکی بهتر میشه و میتونی پوشههای مشترکی بین سیستمعامل مهمان و میزبان داشته باشی. همچنین، قابلیت کشیدن و رها کردن فایلها و کپی و پیست کردن بین دو سیستمعامل رو هم بهت میده.
VDI بهت امکان میده که مدیریت دسکتاپها رو متمرکز کنی، یعنی میتونی سیستمعاملهای دسکتاپ رو تنظیم و مشکلاتشون رو رفع کنی، بدون اینکه نیاز به دسترسی از راه دور یا حضور فیزیکی داشته باشی. کاربران میتونن از هر دستگاهی و از هرجایی به برنامهها و دادههاشون دسترسی داشته باشن، بدون اینکه نیاز به تجهیزات گرونقیمت و پرقدرت داشته باشن. دادههای حساس هم امن میمونن و از سرور خارج نمیشن.
VMware Horizon مجموعهای از ابزارهای VDI VMware بود که بعد از فروش بخش محاسبات کاربری VMware به شرکت KKR در سال 2024، حالا با نام Omnissa شناخته میشه. پلتفرم Omnissa شامل Horizon و پلتفرم مدیریت Workspace ONE هست که قبلاً بخشی از محصولات VMware بود.
"مجازیسازی از سرورهای فیزیکی، باعث شد که شرکتها به سمت بهرهوری بیشتر و کاهش هزینهها حرکت کنند. این تحول به اندازه اختراع برق، تأثیرگذار بود." — بیل گیتس
از زمانی که Broadcom شرکت VMware رو خرید، بسیاری از محصولات VMware بهصورت یکپارچه و در قالب دو پلتفرم اصلی عرضه میشن: VMware Cloud Foundation (VCF) و VMware vSphere Foundation (VVF). این تغییرات باعث شدن که محصولات و خدمات VMware سادهتر و بهینهتر به مشتریها ارائه بشن.
VMware Cloud Foundation (VCF) یه پلتفرم پیشرفته برای ساختن و مدیریت ابر خصوصی (Private Cloud) هست. این پلتفرم زیرساختی کامل و یکپارچه به نام Hyperconverged Infrastructure (HCI) رو ارائه میده که به کمکش میتونی همه منابع سختافزاری و نرمافزاریت رو در قالب یه سیستم متمرکز مدیریت کنی. VCF شامل چند ابزار مهم و قدرتمنده:
این پلتفرم به سازمانها کمک میکنه تا بهطور متمرکز و با استفاده از یک زیرساخت مدرن، تمام منابعشون رو بهینهتر مدیریت کنن و سریعتر به نیازهای کسبوکار پاسخ بدن.
VMware vSphere Foundation (VVF) یه پلتفرم مجازیسازی سازمانیه که برای بهینهسازی و مدیریت مرکز دادهها (Data Centers) تو محیطهای سنتی vSphere طراحی شده. VVF ابزارهای پیشرفتهای رو برای مدیریت و بهبود عملیات IT فراهم میکنه:
این پلتفرم به سازمانها اجازه میده که زیرساختهای خودشون رو به شکل کارآمدتری مدیریت کنن و بهرهوری بالاتری داشته باشن.
برای پلتفرمهای VCF و VMware ،VVF خدمات اضافی متنوعی رو ارائه میده که نیازهای مختلف سازمانها رو پوشش میده. این خدمات شامل موارد زیره:
با اینکه Broadcom مجموعه محصولات VMware رو سادهتر کرده، ولی پلتفرم VMware vSphere همچنان یکی از بهترینها در زمینه مجازیسازی سرور هست و در سه نسخه مختلف عرضه میشه:
هر سه نسخه فقط بهصورت اشتراکی عرضه میشن و امکاناتی مثل VMware Site Recovery و NSX Advanced Load Balancer رو میشه به نسخه vSphere Foundation اضافه کرد.
پلتفرم vSphere از چندین بخش کلیدی و تکنولوژی مهم تشکیل شده که هر کدوم نقش مهمی در مدیریت و بهینهسازی مرکز دادهها دارن:
vCenter قلب مدیریتی vSphere هست که بهت امکان میده تا ماشینهای مجازی رو در یه مجموعه بزرگ از سرورها مدیریت کنی. vCenter این قابلیتها رو ارائه میده:
vCenter سه بخش اصلی داره:
این اجزا بهت کمک میکنن که مدیریت زیرساختهای IT رو به راحتی انجام بدی و از منابع موجود به بهترین شکل ممکن استفاده کنی.
وقتی از هایپروایزر روی یه سرور فیزیکی استفاده میکنی، میتونی از حداکثر توان سختافزار اون سرور بهره ببری. ولی معمولاً در محیطهای بزرگ سازمانی، تعداد ماشینهای مجازی (VM) بیشتری نیاز داری که یه سرور فیزیکی به تنهایی نمیتونه همهشون رو پوشش بده. اینجاست که تکنولوژی کلاستربندی (Clustering) VMware به کار میاد.
در واقع، VMware میاد چند سرور فیزیکی رو با هم گروهبندی میکنه و به شکل یه ماشین واحد ازشون استفاده میکنه. این یعنی میتونی از منابع سختافزاری همه این سرورها در قالب یه کلاستر (Cluster) استفاده کنی. وقتی یه VM رو به کلاستر اضافه میکنی، این VM میتونه از منابع مشترک بین هایپروایزرهایی که روی هر سرور در کلاستر هستن، استفاده کنه. تو یه سازمان بزرگ که از VMware استفاده میکنه، ممکنه تعداد زیادی کلاستر داشته باشی.
با VMware، میتونی بهراحتی کلاسترها رو در محیط vSphere ایجاد و مدیریت کنی. یه کلاستر از ویژگیهای مختلف vSphere پشتیبانی میکنه، مثل متعادلسازی بار کاری (Workload Balancing)، دسترسپذیری بالا (High Availability)، و مقاومت در برابر خطا (Fault Tolerance).
قابلیت High Availability (HA) در vSphere این امکان رو بهت میده که اگه سختافزار زیرساخت دچار مشکل شد، ماشینهای مجازیت رو به یه سرور فیزیکی دیگه منتقل کنی. HA بهطور مداوم کلاستر رو نظارت میکنه و اگه متوجه خرابی سختافزار بشه، ماشینهای مجازی رو سریعاً روی سرورهای دیگه راهاندازی میکنه.
در حالی که HA برای بازیابی سریع از قطعیها خوبه، ولی ممکنه همچنان یه مقدار زمان برای جابجایی و راهاندازی دوباره ماشینهای مجازی نیاز باشه. اگه برای برنامههای حساس به قطعی زمان بیشتری نیاز داری، Fault Tolerance (تحمل خطا) یه گزینه عالیه. این قابلیت اطمینان میده که هیچ داده، تراکنش یا اتصالی از دست نمیره.
Fault Tolerance اینطوری کار میکنه که دو تا VM، یکی اصلی و یکی پشتیبان، روی سرورهای مختلف در کلاستر اجرا میشن و همیشه دقیقاً شبیه هم هستن. اگه یکی از سرورها دچار مشکل بشه، سرور دیگه همچنان به کار خودش ادامه میده و vSphere بهطور خودکار یه VM پشتیبان جدید میسازه تا دوباره از افزونگی (Redundancy) اطمینان حاصل کنه. کل این فرایند توسط vSphere به صورت خودکار انجام میشه.
اگه تعداد زیادی VM رو بدون مدیریت درست روی سرورهای مختلف اجرا کنی، ممکنه مشکلاتی پیش بیاد. بعضی VMها از منابع CPU و رم بیشتری استفاده میکنن و این میتونه باعث بشه بعضی از سرورها بیش از حد کار کنن، در حالی که سرورهای دیگه بیکار باشن. Distributed Resource Scheduling (DRS) این مشکل رو حل میکنه.
DRS که یکی از قابلیتهای vSphere Foundation هست، توی یه کلاستر از هایپروایزرهای ESXi که منابع رو به اشتراک میذارن کار میکنه. این ابزار بهطور مداوم مصرف CPU و رم سرورها رو نظارت میکنه و ماشینهای مجازی رو بین سرورها جابجا میکنه تا مطمئن بشه هیچ سروری بیش از حد کار نمیکنه و هیچ سروری هم بیکار نمیمونه. تو میتونی تنظیمات DRS رو طوری انجام بدی که منابع رو بهطور تهاجمی تخصیص بده یا با فاصلههای زمانی کمتر، این تعادل رو برقرار کنه.
VMware با مجازیسازی سرورها و سیستمعاملهای دسکتاپ معروف شد. اما در سال 2012، یه قدم بزرگتر برداشت و ایدهای به اسم مرکز داده مبتنی بر نرمافزار (SDDC) رو معرفی کرد که هدفش مجازیسازی و خودکارسازی کل مرکز داده بود.
این مفهوم، مجازیسازی رو از محدوده محاسبات به ذخیرهسازی و شبکه هم گسترش میده و یه مجموعه نرمافزاری واحد برای مدیریت این منابع مجازیشده فراهم میکنه. SDDC نتیجه سالها تکامل در حوزه مجازیسازی سرور هست و حالا تمام عناصر یه مرکز داده رو تحت پوشش قرار میده.
عناصر اصلی SDDC در VMware شامل این موارد میشن:
VMware NSX یه محصول مجازیسازی شبکه هست که بهت اجازه میده شبکه IT خودت رو بهصورت منطقی و از طریق نرمافزار تعریف و کنترل کنی. با NSX میتونی وظایف شبکه مثل سوئیچینگ، مسیریابی، توازن بار ترافیکی و فایروالها رو داخل هایپروایزرها اجرا کنی. این یعنی دیگه لازم نیست این وظایف رو بهصورت دستی و در سختافزارهای مختلف انجام بدی؛ همهچی از طریق یه صفحه قابل مدیریت هست و حتی میتونی سیاستهای نرمافزاری رو برای خودکارسازی عملکرد شبکه به کار ببری.
این محصول از محیطهای ابری هیبریدی، از جمله مرکز دادههای داخلی، ابر عمومی و ابر خصوصی پشتیبانی میکنه. این ویژگی باعث میشه شبکت بهراحتی بتونه از اپلیکیشنهای بومی ابری که به محیطهای کانتینری و میکروسرویسها وابستهان، پشتیبانی کنه.
VMware vSAN بخشی از راهحل مجازیسازی ذخیرهسازی VMware هست. vSAN یه رابط نرمافزاری بین ماشینهای مجازی و دستگاههای ذخیرهسازی فیزیکی ایجاد میکنه. این نرمافزار، که جزئی از هایپروایزر ESXi هست، دستگاههای ذخیرهسازی فیزیکی رو بهصورت یه مجموعه مشترک از فضای ذخیرهسازی به نمایش میذاره که توسط ماشینهای مجازی در همون کلاستر قابل دسترسی هست.
با استفاده از vSAN، ماشینهای مجازی میتونن از فضای ذخیرهسازی هر کامپیوتری در کلاستر استفاده کنن و دیگه محدود به یه کامپیوتر خاص نیستن. این یعنی اگه فضای ذخیرهسازی یه کامپیوتر تموم شد، ماشینهای مجازی روی کامپیوترهای دیگه هم میتونن از فضای ذخیرهسازی استفاده کنن.
vSAN با vSphere یکپارچه میشه تا یه فضای یکپارچه ذخیرهسازی برای وظایف مدیریتی مثل دسترسپذیری بالا، جابجایی بار کاری و متعادلسازی بار ایجاد کنه. سیاستهای سفارشی بهت کنترل کامل میده که چطور vSphere از این فضای ذخیرهسازی مشترک استفاده کنه.
VMware Cloud یه سری محصولات و خدمات زیرساخت ابری رو ارائه میده که شامل همکاری با اکوسیستمهایی برای ارائه زیرساخت VMware در هر ابری هست. این همکاریها شامل IBM Cloud برای راهحلهای VMware، Azure VM Solution و Google Cloud VMware Engine میشه.
VMware Cloud Foundation (VCF) که قبلاً بهش اشاره شد هم زیر مجموعهای از VMware Cloud هست. این مجموعه نرمافزاری یکپارچه از عملیات ابر هیبریدی پشتیبانی میکنه و همچنین شامل مجموعهای از خدمات نرمافزاری تعریفشده برای محاسبات، ذخیرهسازی، شبکه و امنیت هست.
VCF بهعنوان یه سرویس از سوی انواع ارائهدهندگان خدمات ابری در دسترسه. میتونی این پلتفرم رو در یه محیط ابر خصوصی با استفاده از vSANReadyNode، که یه پیکربندی سرور معتبره، از طرف تولیدکنندگان اصلی تجهیزات (OEM) که با VMware همکاری میکنن، مستقر کنی. VCF از بارهای کاری کانتینری روی یه پلتفرم واحد پشتیبانی میکنه، قابلیتهای هوش مصنوعی/یادگیری ماشین (AI/ML) و سرویسهای داده یکپارچه رو فراهم میکنه.
VMware HCX یه نرمافزار هست که به شرکتها کمک میکنه تا از ترکیب مختلف محیطهای محاسباتی استفاده کنن. این قابلیت به تیمهای IT امکان میده که عملکرد مورد نیازشون رو با هزینه مناسب داشته باشن و دادههای حساسشون رو روی کامپیوترهای خودشون نگه دارن. اما چالش اینجاست که چطور میشه ماشینهای مجازی رو توی این محیطهای مختلف بهطور یکپارچه اجرا کرد.
HCX پاسخ VMware به مدیریت پیچیدگی ابر هیبریدی هست. این یه سرویس ابری (SaaS) هست که بهت اجازه میده چندین نمونه از vSphere رو در محیطهای مختلف، از دیتاسنترهای داخلی تا محیطهای ابری میزبانی شده، مدیریت کنی.
HCX محیط vSphere رو طوری انتزاع میکنه که ماشینهای مجازی تحت مدیریتش، بدون توجه به جایی که اجرا میشن، یه آدرس IP یکسان داشته باشن. HCX از یه اتصال شبکه گسترده (WAN) بهینه شده استفاده میکنه تا اپلیکیشنهای داخلی رو به ابر گسترش بده، بدون نیاز به پیکربندی مجدد. این ویژگی بهت امکان میده که در مواقعی که نیاز به قدرت محاسباتی بیشتری داری، از منابع ابر برای حفظ عملکرد اپلیکیشنهای داخلی استفاده کنی.
این موضوع رو میتونی توی صنایعی مثل خردهفروشی ببینی. وقتی تقاضای خرید آنلاین بالا میره، ممکنه تمام منابع دیتاسنترت استفاده بشن. با استفاده از منابع محاسباتی ابر، میتونی سفارشها رو بدون هیچ مشکلی پردازش کنی و مشتریها رو راضی نگه داری.
HCX همچنین بهت اجازه میده که دادههات رو برای بازیابی اطلاعات در مواقع بحرانی به یه نمونه از vSphere مبتنی بر ابر تکرار کنی. اگه زیرساخت داخلی در دسترس نباشه، میتونی بدون نیاز به پیکربندی مجدد آدرسهای IP، به یه سرور یا سیستم پشتیبان سوئیچ کنی.
همونطور که کامپیوترهای فیزیکی نیاز به پشتیبانگیری دارن، ماشینهای مجازی (VM) هم به این کار نیاز دارن. VMware vSphere Storage APIs – Data Protection (که قبلاً به اسم VMware vStorage APIs for Data Protection یا VADP شناخته میشد) یه ابزار برای پشتیبانگیری متمرکز و بدون نیاز به LAN از ماشینهای مجازی vSphere هست. همچنین، یه سری راهکارهای پشتیبانگیری دیگه هم از طرف شرکتهای همکار VMware ارائه میشه.
Snapshot در VMware یه فایل هست که وضعیت یه ماشین مجازی و دادههاش رو در یه لحظه مشخص از زمان ذخیره میکنه. این ویژگی بهت اجازه میده که ماشین مجازی رو به همون لحظهای که snapshot گرفته شده، برگردونی. ولی حواست باشه که snapshot پشتیبانگیری کامل نیست، چون فقط تغییرات نسبت به فایل دیسک مجازی اصلی رو ذخیره میکنه. فقط یه راهکار پشتیبانگیری کامل میتونه ماشینهای مجازیت رو بهطور کامل محافظت کنه.
توسعهدهندهها بهطور فزایندهای از کانتینرها بهعنوان یه جایگزین برای ماشینهای مجازی استفاده میکنن. کانتینرها هم مثل ماشینهای مجازی محیطهای مجازی هستن که اپلیکیشنها رو از سختافزار فیزیکی جدا میکنن. اما برعکس ماشینهای مجازی که یه سیستمعامل کامل رو مجازیسازی میکنن، کانتینرها از هسته سیستمعامل میزبان استفاده میکنن.
Docker و Kubernetes دو تا از معروفترین تکنولوژیهای کانتینری هستن. Docker اپلیکیشنها رو داخل کانتینرها بستهبندی میکنه و Kubernetes مدیریت و هماهنگی این کانتینرها رو تو محیطهای تولیدی به عهده داره.
کانتینرها نسبت به ماشینهای مجازی چابکتر هستن و از توان محاسباتی سختافزار بهتر استفاده میکنن، ولی برای همه موارد مناسب نیستن. مثلا، اگه بخوای یه اپلیکیشن جدید بسازی که عملکردهای کوچیکی به اسم میکروسرویسها داره و هر کدوم توی یه کانتینر جداگانه قرار میگیرن، کانتینرها خیلی به کارت میان و توسعه و نگهداری اپلیکیشن رو آسونتر میکنن. اما اگه یه اپلیکیشن قدیمی داری که بهصورت یه برنامه باینری تکتکه نوشته شده، ممکنه بهتر باشه که توی یه ماشین مجازی که محیط آشنایی براش داره، اجرا بشه.
با استفاده از Tanzu Kubernetes Grid Integrated، میتونی کانتینرها و ماشینهای مجازی رو با هم ترکیب کنی. این ابزار با vSphere یکپارچه میشه و مدیریت کانتینرها و ماشینهای مجازی رو بهصورت یکپارچه پشتیبانی میکنه.
VMware یه نرمافزار برای مجازیسازیه که به شرکتها کمک میکنه از سختافزارشون به بهترین شکل ممکن استفاده کنن. با VMware میتونی یه سرور فیزیکی رو به چندین ماشین مجازی تقسیم کنی و هر کدوم از این ماشینها بهصورت مستقل کار کنن. این قابلیت به کسبوکارها اجازه میده که هزینههاشون رو کاهش بدن و از منابع سختافزاری بهرهوری بیشتری داشته باشن.
ماشینهای مجازی و کانتینرها هر دو محیطهای مجازی هستن، ولی ماشینهای مجازی یه سیستمعامل کامل رو مجازیسازی میکنن، در حالی که کانتینرها فقط بخشهای لازم از یه اپلیکیشن رو اجرا میکنن و از هسته سیستمعامل میزبان استفاده میکنن. کانتینرها چابکتر و سبکترن، ولی برای همه موارد مناسب نیستن.
پشتیبانگیری از ماشینهای مجازی با VMware میتونه از اطلاعات و تنظیمات حساس شما محافظت کنه. ابزارهایی مثل VMware vSphere Storage APIs – Data Protection بهت اجازه میده که بهصورت متمرکز و بدون نیاز به LAN از ماشینهای مجازیات پشتیبانگیری کنی. این کار امنیت دادههات رو تضمین میکنه.
VMware ESXi یه هایپروایزر از نوع bare metal هست که مستقیماً روی سختافزار نصب میشه و سیستمعامل اصلی رو حذف میکنه. این هایپروایزر نسبت به بقیه هایپروایزرها مثل Hyper-V و KVM سبکتر و بهینهتره و برای کسبوکارهای بزرگ طراحی شده.
با VMware میتونی چندین ماشین مجازی رو روی یه سرور فیزیکی اجرا کنی، این یعنی به جای خرید سرورهای جدید، میتونی از همون سرورهای موجود بهرهوری بیشتری داشته باشی. این کار هزینههای سختافزار و انرژی رو کاهش میده و مدیریت منابع رو بهینهتر میکنه.
نه، VMware برای کسبوکارهای کوچیک و متوسط هم مناسبه. نسخههای پایهتر مثل vSphere Essentials Plus Kit بهطور خاص برای کسبوکارهای کوچیک طراحی شدن تا با هزینه کمتر بتونن از مزایای مجازیسازی بهرهمند بشن.
بله، با استفاده از Tanzu Kubernetes Grid Integrated که با vSphere یکپارچه شده، میتونی همزمان از ماشینهای مجازی و کانتینرها استفاده کنی و هر دو رو بهصورت یکپارچه مدیریت کنی.
VMware NSX یه محصول مجازیسازی شبکه هست که بهت اجازه میده سیاستهای امنیتی رو بهصورت نرمافزاری پیادهسازی کنی. این کار باعث میشه امنیت شبکت افزایش پیدا کنه و از حملات سایبری جلوگیری بشه.
با استفاده از VMware Cloud Foundation (VCF) میتونی یه ابر خصوصی بسازی و همه منابع سختافزاری و نرمافزاریت رو در قالب یه سیستم متمرکز مدیریت کنی. این پلتفرم شامل ابزارهایی برای مدیریت ماشینهای مجازی، ذخیرهسازی، شبکه و امنیت هست.
با استفاده از قابلیتهای High Availability (HA) و Fault Tolerance در VMware، میتونی مطمئن باشی که در صورت خرابی سختافزار، ماشینهای مجازیت بدون وقفه به کار خودشون ادامه میدن و هیچ داده یا تراکنشی از دست نمیره.
امیدوارم تا اینجا دیگه کاملاً متوجه شده باشی که VMware چیه و چطور کار میکنه. VMware یه راهحل همهجانبه برای نیازهای مختلف کسبوکارهایی هست که از چندین ابر استفاده میکنن. از پلتفرمهای اپلیکیشن گرفته تا زیرساختهای ابری، شبکهسازی، فضای کاری از هر جا، امنیت و حتی ابرهای مخابراتی، همه و همه رو با VMware میتونی مدیریت کنی.
VMware به کسبوکارها کمک میکنه تا از قدرت تکنولوژی ابری و مجازیسازی توی عملیات روزمرهشون بهره ببرن. با استفاده از این تکنولوژی میتونی بهرهوری رو افزایش بدی، هزینهها رو کاهش بدی و مزایای تکنولوژی ابری رو وارد کسبوکارت کنی. همه چیز به بهینهسازی مجازیسازی و تکنولوژی ابری برمیگرده.
پس اگه ازت بپرسن VMware بیشتر به چه دردی میخوره، میتونی بگی که یه ابزار بینظیر برای کسبوکارهایی هست که میخوان با تکنولوژی ابری و مجازیسازی بهرهوریشون رو به حداکثر برسونن و همه چیز رو بهسادگی مدیریت کنن.