تصور کن تو یه برنامه‌نویس PHP هستی و داری یه وب‌سایت می‌نویسی. همه‌چیز عالی به نظر می‌رسه، فقط یه مشکل کوچیک داری، باید بتونی اطلاعات رو از پایگاه داده‌های مختلف بخونی. حالا اینجا چی میشه؟ تو می‌خوای با MySQL، PostgreSQL و SQLite کار کنی. مشکل چیه؟ هر کدوم از این پایگاه داده‌ها روش‌های متفاوتی برای ارتباط برقرار کردن با PHP دارن! یعنی برای هر کدوم باید کدهای متفاوتی بنویسی.

اگه الان داری می‌خندی که "خب برنامه‌نویس‌ها باید راه‌حل بهتری پیدا می‌کردن"، حق با توئه. واقعاً همین‌طور بود. برای همین PDO (PHP Data Objects) ساخته شد.

وقتی PDO اومد، کار رو برای همه راحت‌تر کرد. مثل یه پل ارتباطی بین PHP و همه پایگاه داده‌ها بود. دیگه لازم نبود برای اتصال به هر پایگاه داده، تابع جداگانه بنویسی. فقط از PDO استفاده می‌کنی و با یک شیوه یکسان، به هر دیتابیسی که خواستی وصل می‌شی. شبیه به یه جعبه ابزار که همه ابزارهای ضروری رو داره.

PDO چیست؟

خب، دیگه بریم سر اصل ماجرا! PDO یا PHP Data Objects یه کتابخونه توی PHP هست که بهت این امکان رو می‌ده تا به روش استاندارد و یکپارچه به پایگاه داده‌های مختلف وصل بشی.

فرض کن قبلاً برای هر دیتابیس (مثل MySQL یا SQLite) باید یه سری کد خاص می‌نوشتی و اگه یه روزی دیتابیست رو عوض می‌کردی، باید کل کدها رو دوباره می‌نوشتی. خب، PDO اومد که این دردسر رو از بین ببره!

خب، بذار یه جور دیگه بگم: فرض کن یه سوپرمارکت داری و می‌خوای برای همه محصولاتت از یه نرم‌افزار استفاده کنی. اما یه مشکل داری؛ هر محصولی یه دستگاه خاص می‌خواد تا بارکدش رو بخونی. آیا منطقیه برای هر دستگاه یه نرم‌افزار جدا بنویسی؟ نه! به همین دلیل PDO اومد تا یه نرم‌افزار عمومی باشه که با هر دستگاهی کار کنه. یعنی دیگه با PDO مهم نیست از چه دیتابیسی استفاده می‌کنی. یک بار توابع اتصال و دسترسی به دیتابیس رو می‌نویسی و می‌تونی همزمان با MySQL، PostgreSQL یا هر دیتابیس دیگه‌ای کار کنی، بدون اینکه کدها رو تغییر بدی.

علاوه بر این، PDO امنیت رو هم افزایش می‌ده چون از prepared statements استفاده می‌کنه که جلوی حملات SQL Injection رو می‌گیره. خلاصه، با PDO هم کدت تمیزتر و قابل انعطاف‌تر می‌شه، هم خیالت از بابت امنیتش راحته. در کل، PDO یه ابزار خیلی قدرتمند برای کساییه که با PHP و دیتابیس کار می‌کنن و می‌خوان همه چیز ساده‌تر و امن‌تر باشه.

دنیای بدون PDO چطور می‌شد؟

اگه PDO نبود، هر بار که می‌خواستی یه پروژه جدید با یه دیتابیس جدید شروع کنی، باید کلی زمان صرف می‌کردی تا یاد بگیری چطوری با اون دیتابیس خاص کار کنی. هر دیتابیسی روش خودش رو برای اتصال و خوندن داده‌ها داشت و تو مجبور بودی برای هر کدوم ازشون یه API جدید یاد بگیری. در واقع، جهان بدون PDO یه دنیای پیچیده‌تر و گیج‌کننده‌تر برای برنامه‌نویس‌ها بود. برنامه‌نویس‌ها احتمالاً وقت بیشتری رو صرف نوشتن کدهای مشابه و تکراری می‌کردن.

نصب PDO

اول از همه، باید مطمئن بشی که PDO روی PHP نصب هست یا نه. برای این کار می‌تونی یه فایل PHP بسازی و از تابع phpinfo() استفاده کنی. این کد رو بذار توی فایل PHP و تو مرورگرت اجرا کن:

phpinfo();

وقتی صفحه باز شد، دنبال بخش PDO بگرد. اگه دیدیش، یعنی نصب هست و دیگه نیاز نیست کاری بکنی!

نصب PDO روی سیستم

اگه PDO نصب نبود، بستگی به سیستمت داره. بریم چندتا روش معمول رو با هم ببینیم:

• اگه از XAMPP استفاده می‌کنی: خوشبختانه PDO به صورت پیش‌فرض تو XAMPP نصب و فعال هست. پس کاری لازم نیست بکنی.

• اگه PHP رو دستی نصب کردی: باید توی فایل php.ini چک کنی که PDO فعال باشه. برای این کار فایل php.ini رو باز کن و دنبال این خط بگرد:

  ;extension=pdo_mysql

  این خط رو پیدا کن و اون نقطه‌ویرگول (;) اولش رو بردار تا فعال بشه:

  extension=pdo_mysql

بعدش سرویس Apache یا PHP-FPM رو ری‌استارت کن.

ری‌استارت کردن سرور

حالا که PDO رو فعال کردی، باید وب‌سرور رو ری‌استارت کنی. اگه از XAMPP استفاده می‌کنی، تو کنترل پنل XAMPP روی دکمه Stop بزن و بعد دوباره Start کن. در سیستم‌عامل‌های یونیکسی اگه Apache یا Nginx استفاده می‌کنی، دستورات زیر رو تو ترمینال وارد کن:

برای Apache:

sudo service apache2 restart

برای Nginx:

sudo service nginx restart

 چک کردن نصب PDO

بعد از اینکه همه کارا رو انجام دادی، دوباره فایل phpinfo() رو اجرا کن و مطمئن شو که PDO درست نصب و فعال شده. اگه تو لیست دیدیش، یعنی کار تمومه و می‌تونی ازش استفاده کنی!

چطوری از PDO استفاده کنیم؟

خیلی خوب! حالا که با PDO آشنا شدی، بریم سراغ چند مثال کاربردی از PDO تا بهتر بتونی درک کنی چطور از این ابزار قدرتمند استفاده کنی. توی این مثال‌ها فرض می‌کنیم دیتابیس MySQL داری و قراره باهاش کار کنی.

اتصال به دیتابیس

این اولین قدم برای کار با PDO هست: اتصال به دیتابیس. با این کد، به دیتابیس MySQL خودت وصل می‌شی و بررسی می‌کنی که آیا اتصال با موفقیت انجام شده یا نه.

$dsn = 'mysql:host=localhost;dbname=7Learn';
$username = 'root';
$password = '123456';
try {
    $db = new PDO($dsn, $username, $password);
    echo "Connected successfully!";
} catch (PDOException $e) {
    echo 'Connection failed: ' . $e->getMessage();
}

در این مثال:

• $dsn مخفف "Data Source Name" هست که شامل اطلاعاتی مثل نوع دیتابیس، نام سرور و نام دیتابیس می‌شه.
• new PDO() برای ایجاد یک شیء PDO استفاده می‌شه که به دیتابیس متصل می‌شه.
• با try-catch بررسی می‌کنیم که اگه مشکلی توی اتصال وجود داشت، پیغام خطا رو نمایش بدیم.

اجرای یک کوئری SELECT ساده

حالا که به دیتابیس وصل شدیم، وقتشه که یک کوئری SELECT ساده اجرا کنیم تا اطلاعات رو از دیتابیس بخونیم. فرض کنیم یک جدول به نام users داریم که شامل اطلاعات کاربران هست.

$dsn = 'mysql:host=localhost;dbname=7Learn';
$username = 'root';
$password = '123456';
try {
    $db = new PDO($dsn, $username, $password);
    // اجرای یک کوئری SELECT
    $query = 'SELECT * FROM users';
    $stmt = $db->query($query);
    // نمایش نتایج
    foreach ($stmt as $row) {
        echo $row['name'] . "<br>";
    }
} catch (PDOException $e) {
    echo 'Connection failed: ' . $e->getMessage();
}

در این مثال:

• کوئری SELECT * FROM users تمامی کاربران جدول users رو انتخاب می‌کنه.
• با استفاده از متد query() کوئری اجرا می‌شه و نتایج رو توی یک متغیر $stmt ذخیره می‌کنیم.
• با استفاده از foreach می‌تونیم هر سطر رو از نتیجه کوئری دریافت و نمایش بدیم. فرض بر اینه که جدول users یک ستون به نام name داره.

استفاده از Prepared Statements برای امنیت بیشتر

Prepared Statements یکی از ویژگی‌های فوق‌العاده PDO هست که جلوی حملات SQL Injection رو می‌گیره. توی این مثال، از یک کوئری SELECT با استفاده از Prepared Statements برای انتخاب کاربری که نامش رو از ورودی دریافت می‌کنیم، استفاده می‌کنیم.

$dsn = 'mysql:host=localhost;dbname=7Learn';
$username = 'root';
$password = '123456';
try {
    $db = new PDO($dsn, $username, $password);
    // آماده‌سازی یک کوئری SELECT با استفاده از Prepared Statement
    $stmt = $db->prepare('SELECT * FROM users WHERE name = :name');
    // متغیر ورودی که از کاربر دریافت شده
    $input_name = 'John Doe';
    // بایند کردن پارامتر به کوئری
    $stmt->bindParam(':name', $input_name);
    // اجرای کوئری
    $stmt->execute();
    // دریافت نتیجه
    $result = $stmt->fetchAll();
    foreach ($result as $row) {
        echo $row['name'] . "<br>";
    }
} catch (PDOException $e) {
    echo 'Connection failed: ' . $e->getMessage();
}

در این مثال:

• از متد prepare() برای آماده‌سازی کوئری استفاده کردیم.
• به جای قرار دادن مستقیم مقدار در کوئری، از :name به عنوان پارامتر استفاده کردیم.
• با متد bindParam() مقدار ورودی رو به پارامتر کوئری بایند کردیم.
• با execute() کوئری رو اجرا کردیم و نتیجه رو با fetchAll() دریافت کردیم.

افزودن یک کاربر جدید به دیتابیس

حالا فرض کن می‌خوایم یک کاربر جدید رو به دیتابیس اضافه کنیم. از کوئری INSERT INTO برای این کار استفاده می‌کنیم و باز هم از Prepared Statements برای امنیت بیشتر بهره می‌بریم.

$dsn = 'mysql:host=localhost;dbname=7Learn';
$username = 'root';
$password = '123456';
try {
    $db = new PDO($dsn, $username, $password);
    // آماده‌سازی کوئری INSERT
    $stmt = $db->prepare('INSERT INTO users (name, email) VALUES (:name, :email)');
    // مقادیر ورودی
    $new_name = 'Jane Doe';
    $new_email = 'jane@example.com';
    // بایند کردن مقادیر به پارامترهای کوئری
    $stmt->bindParam(':name', $new_name);
    $stmt->bindParam(':email', $new_email);
    // اجرای کوئری
    $stmt->execute();
    echo "New user added successfully!";
} catch (PDOException $e) {
    echo 'Connection failed: ' . $e->getMessage();
}

در این مثال:

• از کوئری INSERT INTO برای اضافه کردن یک کاربر جدید به جدول users استفاده کردیم.
• مقادیر name و email از طریق ورودی به کوئری بایند شدند.
• با execute() کوئری اجرا شد و کاربر جدید به دیتابیس اضافه شد.

بروزرسانی اطلاعات یک کاربر

حالا فرض کنیم می‌خوایم اطلاعات یک کاربر رو بروزرسانی کنیم. برای این کار از کوئری UPDATE استفاده می‌کنیم.

$dsn = 'mysql:host=localhost;dbname=7Learn';
$username = 'root';
$password = '123456';
try {
    $db = new PDO($dsn, $username, $password);
    // آماده‌سازی کوئری UPDATE
    $stmt = $db->prepare('UPDATE users SET email = :email WHERE name = :name');
    // مقادیر ورودی
    $updated_email = 'newemail@example.com';
    $target_name = 'Jane Doe';
    // بایند کردن مقادیر به پارامترهای کوئری
    $stmt->bindParam(':email', $updated_email);
    $stmt->bindParam(':name', $target_name);
    // اجرای کوئری
    $stmt->execute();
    echo "User updated successfully!";
} catch (PDOException $e) {
    echo 'Connection failed: ' . $e->getMessage();
}

در این مثال:

• از کوئری UPDATE برای بروزرسانی ایمیل کاربر استفاده کردیم.
• نام کاربری که باید اطلاعاتش بروزرسانی بشه به عنوان پارامتر ورودی دریافت شد.
• با bindParam() مقادیر جدید رو به پارامترهای کوئری بایند کردیم و کوئری رو با execute() اجرا کردیم.

حذف یک کاربر از دیتابیس

در نهایت، فرض کنیم می‌خوایم یک کاربر رو از دیتابیس حذف کنیم. این کار رو با کوئری DELETE انجام می‌دیم.

$dsn = 'mysql:host=localhost;dbname=7Learn';
$username = 'root';
$password = '123456';
try {
    $db = new PDO($dsn, $username, $password);
    // آماده‌سازی کوئری DELETE
    $stmt = $db->prepare('DELETE FROM users WHERE name = :name');
    // نام کاربری که باید حذف بشه
    $target_name = 'Jane Doe';
    // بایند کردن نام کاربر به پارامتر کوئری
    $stmt->bindParam(':name', $target_name);
    // اجرای کوئری
    $stmt->execute();
    echo "User deleted successfully!";
} catch (PDOException $e) {
    echo 'Connection failed: ' . $e->getMessage();
}

در این مثال:

• از کوئری DELETE برای حذف یک کاربر استفاده کردیم.
• نام کاربر به عنوان ورودی دریافت شد و با bindParam() به کوئری بایند شد.
• در نهایت، کوئری با execute() اجرا شد و کاربر حذف شد.

مزایا و معایب PDO

خب، وقتی حرف از PHP و دیتابیس می‌شه، یکی از چیزایی که همیشه باید روش حساب کنی، PDO هست. PDO یا همون PHP Data Objects، یه روش کلی برای ارتباط با دیتابیس‌هاست. همونطور که در بالا گفتیم دیگه مهم نیست دیتابیست MySQL باشه، PostgreSQL یا حتی SQLite؛ با PDO می‌تونی همه‌شون رو مدیریت کنی. این قابلیت باعث می‌شه که کلی از دردسرهای کدنویسی دیتابیس از بین بره و دیگه نیاز نباشه برای هر دیتابیس یه سری کدهای خاص بنویسی.

اما خب، مثل هر چیزی تو دنیای تکنولوژی، PDO هم هم خوبی‌های خودش رو داره و هم یه سری محدودیت‌ها. مثلاً از یه طرف، امنیت کدت رو به شدت می‌بره بالا و می‌تونی جلوی حملات SQL Injection رو بگیری. از طرف دیگه، توی بعضی موارد ممکنه وقتی فقط با MySQL کار می‌کنی، سرعتش به اندازه MySQLi نباشه. تو این بخش، می‌خوام یه نگاه دقیق‌تر به مزایا و معایب PDO بندازیم تا بدونی آیا این ابزار برای پروژت مناسبه یا نه. پس اگه دنبال اینی که بدونی چرا باید (یا نباید) از PDO استفاده کنی، ادامه مطلب رو بخون! 😎

مزایای PDO 

PDO چندتا ویژگی خیلی خوب داره که کار رو برای برنامه‌نویس‌ها راحت می‌کنه:

• سازگاری با دیتابیس‌های مختلف: با یه کد واحد می‌تونی به دیتابیس‌های مختلف مثل MySQL، SQLite، PostgreSQL و حتی Oracle وصل بشی. یعنی نیازی نیست برای هر دیتابیس کد جداگونه بنویسی.
• امنیت بیشتر: با استفاده از prepared statements جلوی حملات SQL Injection رو می‌گیره، یعنی خیالت از بابت امنیت کدات راحت‌تر می‌شه.
• کدنویسی تمیزتر: با PDO کدت خیلی تمیز و مرتب می‌شه و راحت‌تر می‌تونی مدیریتش کنی.

• پشتیبانی از OOP: اگه به برنامه‌نویسی شیءگرا علاقه داری، PDO خیلی با OOP سازگاره و کدت رو حرفه‌ای‌تر می‌کنه.

  معایب PDO 

حالا یه نگاهی هم به معایب PDO بندازیم، چون هیچ تکنولوژی‌ای کامل نیست:

• کندتر بودن در MySQL: توی بعضی مواقع، مخصوصاً وقتی فقط با MySQL کار می‌کنی، MySQLi که برای همین دیتابیس طراحی شده، یه ذره سریع‌تره.
• پیچیدگی در سناریوهای خاص: بعضی وقت‌ها وقتی می‌خوای کارای خیلی پیچیده با دیتابیس انجام بدی، ممکنه کار با PDO کمی سخت بشه.
• نداشتن همه ویژگی‌های دیتابیس‌های خاص: برای دیتابیس‌هایی مثل MySQL، یه سری امکانات خاص هست که PDO از اونا پشتیبانی نمی‌کنه. مثلاً اگه فقط با MySQL کار می‌کنی، MySQLi یه سری ویژگی‌های اضافه داره که ممکنه به کارت بیاد.

مقایسه PDO و ابزارهای مشابه

PDO یکی از ابزارهای قدرتمند برای ارتباط با دیتابیس‌ها در PHP هست. اما برای اینکه بدونی بهتره از PDO استفاده کنی یا ابزارهای مشابهش، مثل MySQLi، SQLite یا ODBC، یه مقایسه‌ی ساده انجام می‌دیم.

MySQLi

یه ابزار عالیه ولی فقط برای MySQL کار می‌کنه. سرعتش تو MySQL بالاتره و یه سری قابلیت‌های خاص مثل multi-query execution داره. ولی اگه یه روزی خواستی دیتابیست رو تغییر بدی، مجبور می‌شی کلی از کدات رو عوض کنی. در مقابل، PDO خیلی منعطف‌تره، چون می‌تونی با یه کد واحد با دیتابیس‌های مختلف مثل PostgreSQL، SQLite و غیره کار کنی. از لحاظ امنیت، هر دو از prepared statements پشتیبانی می‌کنن و جلوی حملات SQL Injection رو می‌گیرن. اگه فقط با MySQL کار می‌کنی و سرعت برات مهمه، MySQLi گزینه بهتریه. اما اگه انعطاف‌پذیری و قابلیت استفاده از دیتابیس‌های مختلف برات مهم‌تره، PDO انتخاب بهتریه.

SQLite 

خودش یه دیتابیس سبک و ساده هست و بیشتر برای پروژه‌های کوچیک یا اپلیکیشن‌های موبایل و دسکتاپ مناسبه. PDO می‌تونه با SQLite هم کار کنه و بهت اجازه می‌ده یه کد واحد برای چند دیتابیس بنویسی. اما اگه کل پروژت فقط با SQLite کار می‌کنه و دیتابیس دیگه‌ای نمی‌خوای، شاید استفاده مستقیم از SQLite راحت‌تر باشه.

ODBC

یه استاندارد جهانی برای ارتباط با دیتابیس‌هاست که توی محیط‌های شرکتی و ویندوزی بیشتر استفاده می‌شه. PDO بیشتر برای PHP و اپلیکیشن‌های وب بهینه شده و برای محیط‌های توسعه وب مناسب‌تره. ODBC به کاربرایی که توی اپلیکیشن‌های شرکتی بزرگ کار می‌کنن بیشتر پیشنهاد می‌شه، اما اگه پروژت مبتنی بر PHP و وب هست، PDO انتخاب منطقی‌تریه.

اگه پروژت فقط از MySQL استفاده می‌کنه و سرعت خیلی برات اهمیت داره، MySQLi ممکنه گزینه بهتری باشه. اما اگه دنبال انعطاف‌پذیری هستی و می‌خوای به دیتابیس‌های مختلف وصل بشی، PDO یه انتخاب هوشمندانه‌ست. PDO برای پروژه‌هایی که تغییر دیتابیس یا سازگاری با دیتابیس‌های مختلف نیاز دارن، خیلی بهتره و از لحاظ امنیت هم کاملاً قابل‌اعتماد. SQLite و ODBC هم ابزارای خوبی هستن ولی هر کدوم توی حوزه‌های خاص خودشون کاربرد دارن. در نهایت، انتخاب با توئه؛ با توجه به نیازای پروژت تصمیم بگیر که کدوم ابزار بیشتر به کارت میاد!

سوالات متداول

1. PDO برای همه دیتابیس‌ها کار می‌کنه؟

نه، PDO همه دیتابیس‌های موجود رو پوشش نمی‌ده، ولی اکثر دیتابیس‌های محبوب رو پشتیبانی می‌کنه. دیتابیس‌هایی مثل MySQL، PostgreSQL، SQLite، Oracle و SQL Server کاملاً با PDO سازگار هستن. ولی خب، اگه بخوای با دیتابیس‌های خاص‌تری کار کنی، ممکنه PDO اون‌ها رو پشتیبانی نکنه. با این حال، این انعطاف PDO که می‌تونی به راحتی بین این دیتابیس‌ها سوئیچ کنی، کارتو خیلی راحت می‌کنه. یعنی اگه امروز با MySQL کار می‌کنی و فردا خواستی بری سراغ PostgreSQL، نیازی به تغییرات اساسی تو کدت نداری!

2. PDO از چه نسخه PHP‌ای پشتیبانی می‌کنه؟

PDO از PHP 5.1 به بعد به‌صورت پیش‌فرض در PHP پشتیبانی می‌شه. ولی بهتره بدونی که هر چی نسخه PHPت جدیدتر باشه، از امکانات بیشتری تو PDO می‌تونی استفاده کنی. نسخه‌های جدیدتر PHP مثل PHP 7 و PHP 8 کلی بهینه‌سازی و ویژگی‌های جدید دارن که کار با PDO رو راحت‌تر، سریع‌تر و امن‌تر می‌کنن. اگه پروژه جدیدی رو شروع می‌کنی، حتماً از نسخه‌های جدیدتر PHP استفاده کن تا هم امنیت بهتری داشته باشی و هم عملکرد بالاتری.

3. آیا PDO امن‌تر از روش‌های قدیمی کار با دیتابیسه؟

بله، قطعاً PDO امن‌تره و یکی از دلایل اصلی استفاده از PDO همینه. قابلیت Prepared Statements که PDO ارائه می‌ده، کمک می‌کنه جلوی یکی از مهم‌ترین حملات به دیتابیس‌ها یعنی SQL Injection گرفته بشه. این حمله می‌تونه به راحتی اطلاعات حساس دیتابیس رو به خطر بندازه. ولی با استفاده از PDO و Prepared Statements، می‌تونی این ورودی‌های کاربر رو به‌طور ایمن به کوئری‌ها تزریق کنی و دیگه نیازی نیست نگران این جور حملات باشی. علاوه بر این، PDO از transactionها هم پشتیبانی می‌کنه که کمک می‌کنه عملیات دیتابیس رو به شکلی کنترل کنی که هیچ داده‌ای خراب نشه.

4. آیا استفاده از PDO سرعت رو پایین میاره؟

نه، استفاده از PDO معمولاً باعث کاهش سرعت نمی‌شه، به خصوص تو پروژه‌های معمولی یا متوسط. PDO برای کار با دیتابیس‌ها بهینه‌سازی‌های خیلی خوبی داره و عملکردش هم خوبه. البته اگه فقط و فقط با MySQL کار می‌کنی، ممکنه MySQLi توی بعضی سناریوها کمی سریع‌تر باشه، چون MySQLi به طور اختصاصی برای MySQL طراحی شده. ولی این تفاوت سرعت تو بیشتر پروژه‌ها چندان محسوس نیست و بیشتر به نحوه طراحی و ساختار برنامه‌ت بستگی داره. در کل، PDO برای پروژه‌هایی که ممکنه با دیتابیس‌های مختلف کار کنن یا نیاز به امنیت بالا دارن، انتخاب بهتریه.

جمع‌بندی

خب، تا اینجا هرچی باید درباره PDO می‌دونستی رو گفتیم! حالا یه جمع‌بندی کنیم از همه چیزایی که یاد گرفتیم. PDO یه ابزار خیلی کاربردی برای برنامه‌نویس‌های PHP هست که باهاش می‌تونن به انواع دیتابیس‌ها وصل بشن، مثل MySQL، PostgreSQL، SQLite و حتی دیتابیس‌های بزرگ‌تر مثل Oracle. از مزایای مهم PDO اینه که بهت اجازه می‌ده یه کد استاندارد و یکسان برای همه دیتابیس‌ها بنویسی و مجبور نباشی برای هر دیتابیس جداگانه کد بزنی. این یعنی زمان و انرژی بیشتری برای کارای دیگت ذخیره می‌کنی.

از لحاظ امنیت هم PDO واقعا عالیه. استفاده از prepared statements باعث می‌شه دیتابیست در مقابل حملات SQL Injection محافظت بشه. خلاصه امنیت کدت رو حسابی می‌بره بالا.

اما یه سری معایب کوچیک هم داره؛ مثلاً وقتی فقط با MySQL کار می‌کنی، PDO ممکنه کمی از MySQLi کندتر باشه. یا اینکه یه سری قابلیت‌های خاص دیتابیس‌های خاص رو شاید نداشته باشه.

در نهایت، اگه دنبال یه روش منعطف و امن برای کار با دیتابیس‌ها هستی و دوست داری کدت تمیزتر و حرفه‌ای‌تر باشه، PDO یه گزینه عالیه. اما اگه فقط با MySQL کار می‌کنی و سرعت خیلی برات اهمیت داره، شاید بد نباشه یه نگاهی هم به MySQLi بندازی. در کل، با توجه به نیازای پروژت، PDO می‌تونه حسابی کارت رو راحت‌تر کنه و همون چیزی باشه که دنبالش بودی! 😎