امروزه کمتر کسی هست که اسم سیستم عامل اندروید به گوشش نخورده باشه. اما چی شد که اندروید به وجود اومد و دقیقا چه کاربردهایی داره؟
قضیه برمیگرده به دوران ابرکامپیوترها! همه چیز بزرگ، سنگین و گرون! هیچ وسیله هوشمند قابل حملی وجود نداشت! این محدودیتها باعث شد چندتا نابغه دور هم جمع بشن و تصمیم بگیرن دنیای دیجیتال رو متحول کنن. نتیجه دورهمیهاشون به وجود اومدن سیستم عاملهایی بود که به عنوان مغز دستگاههای هوشمندِ کوچیک عمل میکنن!
سال ۱۹۹۸، بنیاد سیمبیان سیستمعاملی به نام سیمبیان رو طراحی کرد تا گوشیهای هوشمند رو برای برندهایی مثل نوکیا، سونی اریکسون، سامسونگ و پاناسونیک به واقعیت تبدیل کنه. اما مشکلاتی وجود داشت. مثلا، اپلیکیشنها روی همه برندها به خوبی کار نمیکردن و حتی برنامههای جاوا هم به درستی اجرا نمیشدن.
از طرفی، شرکتهای زیادی میخواستن گوشیهای هوشمند بسازن ولی هزینههای بالای لایسنس سیمبیان مانعشون میشد. نوکیا بیشترین استفاده رو از سیمبیان داشت و در سال ۲۰۰۸ همه سهامش رو خرید، این یعنی دیگه برندهای دیگه نمیتونستن از این سیستمعامل استفاده کنن و ایده یک سیستمعامل یکپارچه فراموش شد.
بهروزرسانیهای سیمبیان کند بود و توسعهدهندهها بهش علاقهای نداشتن چون محدودیتهای زیادی داشت. اپ استور نوکیا هم خیلی محدود بود و اپلیکیشنهای کاربردی زیادی نداشت. در نهایت، سیمبیان در سال ۲۰۱۱ کنار گذاشته شد.
اینجا بود که مرگ سیمبیان موجب تولد اندروید شد! در سال 2003 اندی روبین و تیمش پروژه اندروید رو شروع کردن. هدفشون این بود که یه سیستمعامل متنباز بسازن که هر کسی بتونه ازش استفاده کنه. گوگل خیلی زود این پروژه رو خرید و از اون به بعد، اندروید تبدیل شد به قلب تپنده میلیونها دستگاه در سراسر جهان.
اندروید یه سیستمعامل موبایله که توسط گوگل توسعه داده شده. این سیستمعامل بر پایه لینوکسه و بیشتر برای دستگاههای لمسی مثل گوشیهای هوشمند و تبلتها طراحی شده. اندروید الان محبوبترین سیستمعامل موبایل توی دنیاست و میلیاردها دستگاه رو توی سراسر جهان پشتیبانی میکنه.
اندروید بهخاطر ویژگیها و انعطافپذیری فوقالعادهاش، در خیلی از زمینهها استفاده میشه. اینجا قراره ببینیم اندروید چه کارهایی میتونه بکنه و چرا اینقدر محبوبه.
مهمترین کاربرد اندروید توی گوشیهای هوشمنده. میلیونها اپلیکیشن مختلف برای اندروید وجود داره که هر کدوم برای یه کاری استفاده میشن. از اپلیکیشنهای پیامرسانی مثل واتساپ و تلگرام گرفته تا بازیهای جذاب و سرگرمکننده مثل PUBG و Candy Crush. علاوه بر این، اپلیکیشنهای مالی، سلامت، عکاسی و خیلی چیزهای دیگه هم هستند که گوشیهای اندرویدی رو به یه ابزار همهکاره تبدیل میکنن.
اندروید توی تبلتها هم استفاده میشه. تبلتها دستگاههای بزرگتری نسبت به گوشیهای هوشمند هستن و برای کارهای حرفهایتر مثل طراحی، ویرایش عکس و فیلم و مطالعه کتابهای الکترونیکی خیلی مناسبن. با تبلتهای اندرویدی میتونی تو جلسات کاری شرکت کنی، پروژههای تحصیلیت رو انجام بدی و حتی به تماشای فیلمها و سریالهای مورد علاقهت بپردازی.
تلویزیونهای هوشمند با سیستمعامل اندروید امکانات بینظیری دارن. میتونی به اینترنت وصل بشی، فیلم و سریال تماشا کنی، بازی کنی و حتی از اپلیکیشنهای مختلف استفاده کنی. برنامههایی مثل یوتیوب، نتفلیکس و اسپاتیفای روی تلویزیونهای اندرویدی در دسترس هستند و تجربهای متفاوت از تماشای محتوا رو برات فراهم میکنن.
اندروید توی ساعتهای هوشمند هم استفاده میشه. این ساعتها بهت کمک میکنن که سلامتت رو زیر نظر بگیری، پیامها و تماسهات رو مدیریت کنی و حتی از GPS برای پیدا کردن مسیر استفاده کنی. ساعتهای هوشمند اندرویدی میتونن تعداد قدمهای روزانهت رو بشمارن، ضربان قلبت رو اندازه بگیرن و حتی کیفیت خوابت رو بررسی کنن.
ماشینهای هوشمند هم از اندروید استفاده میکنن. با این ماشینها میتونی نقشههای دقیق داشته باشی، موسیقی پخش کنی و حتی از اپلیکیشنهای مختلف برای مدیریت سفرهات استفاده کنی. اندروید اتو (Android Auto) بهت کمک میکنه که به راحتی و با ایمنی بیشتر رانندگی کنی.
دنیای اندروید بدون مرز!
تا اینجا دیدیم که اندروید چطور به وجود اومد و چه کاربردهایی داره. ولی جذابیت اندروید اینجاست که هیچ مرزی نداره! هر روز تکنولوژیهای جدیدتری به این دنیای بزرگ اضافه میشن و کارهایی که میتونیم با اندروید انجام بدیم، روز به روز بیشتر میشه. حالا بیا با هم یه نگاهی به آینده بندازیم و ببینیم اندروید چه چیزهایی رو میتونه برامون به ارمغان بیاره.
یکی از جذابترین کاربردهای آینده اندروید توی خانههای هوشمنده. تصور کن همه چیز تو خونهت با اندروید کنترل بشه: از روشنایی و گرمایش گرفته تا لوازم خانگی و سیستم امنیتی. همه چیز با یه دکمه روی گوشی یا حتی با صدای خودت قابل کنترله!
واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) هم از تکنولوژیهایی هستن که با اندروید خیلی خوب کار میکنن. بازیها و اپلیکیشنهای واقعیت افزوده و مجازی میتونن تجربههای جدید و جذابی رو برات به ارمغان بیارن.
اینترنت اشیاء (IoT) یکی دیگه از زمینههاییه که اندروید میتونه توش نقش مهمی داشته باشه. تصور کن همه وسایل خونگیت به اینترنت وصل باشن و بتونی اونها رو از راه دور کنترل کنی. این یعنی زندگی خیلی راحتتر و هوشمندتر میشه.
اندروید با ارائه این همه امکانات و قابلیتها، زندگی ما رو راحتتر و جذابتر کرده و هر روز با تکنولوژیهای جدیدتری که بهش اضافه میشه، امکانات بیشتری رو در اختیارمون قرار میده.
اندروید به خاطر قابلیتهای متنوع و کاربردی که داره، محبوبیت زیادی پیدا کرده. حالا بیایم به طور کامل به این ویژگیها بپردازیم و ببینیم چطور اندروید زندگی ما رو راحتتر کرده.
اندروید با این ویژگیها تجربه کاربری رو به شدت بهبود بخشیده و امکانات زیادی رو در اختیار کاربران قرار میده. این قابلیتها باعث میشن تا استفاده از دستگاههای اندرویدی لذتبخشتر و کارآمدتر بشه.
"اندروید قدرت تکنولوژی را در دسترس همه قرار میدهد و این قدرت، جهان را تغییر میدهد." - اندی روبین
اندروید یه سیستمعامل پرکاربرده که برای توسعه و استفاده ازش باید یه سری مراحل رو طی کنی. بیا ببینیم این مراحل چیا هستن:
اندروید بر پایه کرنل لینوکسه و یه معماری لایهای داره که هر لایه وظیفه خاص خودش رو داره. بیا یه نگاه به این لایهها بندازیم:
اگه میخوای شروع کنی به توسعه اپلیکیشنهای اندرویدی، باید مراحل زیر رو انجام بدی:
با این مراحل ساده میتونی شروع به توسعه اپلیکیشنهای اندرویدی کنی و وارد دنیای جذاب برنامهنویسی اندروید بشی!
اندروید استودیو یه IDE برای توسعه اپلیکیشنهای اندرویدی هست که بر پایه IntelliJ IDEA از JetBrains ساخته شده. این پلتفرم مجموعهای از ابزارهای قدرتمند برای نوشتن کد، طراحی رابطهای کاربری، دیباگ کردن و مدیریت پروژهها رو در اختیار توسعهدهندگان قرار میده. اگه دوست داری بیشتر با این پلتفرم آشنا بشی و طریقه نصبش رو یاد بگیری یه سر به مقالههای "اندروید استودیو (android studio) چیست؟" و "آموزش نصب و راه اندازی اندروید استودیو (+ ترفندهای کاربردی)" بزن.
خب حالا که با اندروید آشنا شدی، بیایم یه نگاهی به رقیبش، iOS، بندازیم و ببینیم این دو سیستمعامل چه تفاوتهایی دارن و کدومشون برای تو مناسبتره.
اندروید: تو اندروید میتونی هر چیزی رو شخصیسازی کنی! از ظاهر و تمها گرفته تا ویجتها و لانچرها. حتی میتونی برنامههای پیشفرض رو تغییر بدی و به دلخواه خودت اپلیکیشنهای دیگهای نصب کنی.
iOS: آی او اس خیلی بستهتره. اپل کنترل زیادی روی سیستمعاملش داره و این یعنی آزادی شخصیسازی کمتری داری. اما این باعث میشه همهچیز یهدست و هماهنگ باشه و تجربه کاربری سادهتر و راحتتری داشته باشی.
اندروید: گوگل پلی استور بزرگترین فروشگاه اپلیکیشن دنیاست و میلیونها اپلیکیشن رایگان و پولی توش پیدا میکنی. علاوه بر این، میتونی اپلیکیشنها رو از منابع دیگه هم نصب کنی.
iOS: اپ استور اپل هم اپلیکیشنهای خیلی باکیفیتی داره، ولی یه کم محدودتره. اپل روی امنیت و کیفیت اپها خیلی حساسه و همین باعث میشه اپهای مخرب کمتری توش پیدا بشه.
اندروید: بروزرسانیهای اندروید بستگی به سازنده گوشی داره. یعنی ممکنه بروزرسانیها دیرتر به دستت برسه، مگر اینکه گوشی پیکسل داشته باشی که گوگل مستقیم بروزرسانیها رو براش میفرسته.
iOS: اپل خودش بروزرسانیها رو برای همه دستگاههاش همزمان میفرسته. این یعنی همیشه سریعترین دسترسی به آخرین امکانات و امنیت رو داری.
اندروید: انواع و اقسام گوشیها با قیمتها و امکانات مختلف وجود داره که از اندروید استفاده میکنن. از گوشیهای ارزون گرفته تا پرچمدارهای گرون، انتخاب با خودته.
iOS: اپل فقط چند مدل محدود آیفون رو عرضه میکنه که همهشون تو رده بالای بازار هستن. اگه بخوای آیفون بخری، انتخابت محدود به همون چند مدل میشه.
اندروید: بسته به برند گوشیت، پشتیبانی و خدمات پس از فروش میتونه متفاوت باشه. بعضی برندها پشتیبانی خوبی دارن و بعضی دیگه نه چندان.
iOS: اپل پشتیبانی و خدمات پس از فروش فوقالعادهای داره. اپل استورها و مراکز خدمات رسمی اپل تو بیشتر نقاط دنیا وجود دارن و به راحتی میتونی بهشون دسترسی داشته باشی.
در نهایت، انتخاب بین اندروید و iOS بستگی به نیازها و ترجیحات خودت داره. اگه آزادی شخصیسازی و تنوع دستگاهها برات مهمه، اندروید گزینه بهتریه. اما اگه یه تجربه یکدست، بروزرسانیهای سریع و پشتیبانی قوی میخوای، iOS رو انتخاب کن. مهم اینه که با دستگاهت راحت باشی و از امکاناتش لذت ببری!
در این بخش میخوایم 50 سوال مهم که ممکنه در مصاحبههای کاری ازتون پرسیده بشه رو بررسی کنیم.
اندروید یه سیستمعامل متنبازه که بیشتر روی دستگاههای موبایل مثل گوشیها و تبلتها استفاده میشه. این سیستمعامل بر پایه هسته لینوکسه و دارای اجزای غنیایه که به توسعهدهندهها اجازه میده اپلیکیشنهایی بسازن که میتونن کارهای ساده و پیشرفته انجام بدن.
Google Android SDK یه ابزار کامل برای توسعهدهندههاست تا بتونن اپلیکیشنهای اندرویدی بنویسن. این ابزار یه رابط گرافیکی داره که محیط یه دستگاه اندرویدی رو شبیهسازی میکنه و به توسعهدهندهها اجازه میده کدهاشون رو تست و دیباگ کنن.
معماری اندروید از چهار جزء اصلی تشکیل شده:
AAPT مخفف Android Asset Packaging Tool هستش. این ابزار به توسعهدهندهها اجازه میده تا با آرشیوهای سازگار با زیپ کار کنن، از جمله ایجاد، استخراج و مشاهده محتویاتشون.
شبیهساز به توسعهدهندهها اجازه میده تا توی یه محیط مجازی که مثل یه دستگاه واقعی عمل میکنه، بازی کنن. اونها میتونن کد بنویسن، تست کنن و حتی دیباگ کنن. شبیهساز یه جای امن برای تست کدهاست، مخصوصاً اگه تو مرحلههای اولیه طراحی باشه.
فعالیتها مثل پنجرههایی هستن که رابط کاربری رو به کاربر نشون میدن. مثل وقتی که توی ویندوز یه پنجره باز میکنی تا خروجی رو ببینی یا ورودی بدی، فعالیتها هم همین کار رو میکنن.
activityCreator اولین قدم برای ایجاد یه پروژه جدید اندرویده. این ابزار یه اسکریپت شل داره که ساختار فایلهای لازم برای نوشتن کدها رو توی IDE اندروید ایجاد میکنه.
Intents پیامهایی هستن که به کاربر اطلاع میدن که یه وضعیت خاص رخ داده. کاربرا میتونن به Intents پاسخ بدن.
هر پروژه اندرویدی معمولاً شامل آیتمهای زیره:
فعالیتها میتونن هر وقت کاربر بخواد بسته بشن، ولی سرویسها در پسزمینه کار میکنن و مستقل از فعالیتها هستن. بیشتر سرویسها به طور مداوم اجرا میشن، حتی اگه هیچ فعالیتی در حال اجرا نباشه.
کانتینرها، همونطور که از اسمشون پیداست، اشیا و ویجتها رو کنار هم نگه میدارن. بسته به نیاز و ترتیب خاصی که میخوای، کانتینرها میتونن شامل برچسبها، فیلدها، دکمهها یا حتی کانتینرهای دیگه باشن.
استفاده از لایههای مبتنی بر XML یه روش ثابت و استاندارد برای تعریف رابط کاربری فراهم میکنه. معمولاً جزئیات لایهها در فایلهای XML قرار میگیرن در حالی که سایر آیتمها در فایلهای منبع قرار دارن.
جهتگیری که میتونی با setOrientation() تنظیمش کنی، تعیین میکنه که LinearLayout به صورت ردیف (HORIZONTAL) یا ستون (VERTICAL) نمایش داده بشه.
اندروید به عنوان یه پلتفرم متنباز ممکنه مشکلاتی داشته باشه. به دلیل تنوع زیاد دستگاهها و نسخههای مختلف سیستمعامل، سازگاری اپلیکیشنها میتونه چالشبرانگیز باشه. مثلاً یه اپ ممکنه روی یه نسخه خاص از اندروید خوب کار کنه ولی روی نسخه دیگهای نه. علاوه بر این، تفاوتهای زیاد در اندازه و ویژگیهای دستگاهها هم برای توسعهدهندهها مشکلساز میشه.
توسعهدهندهها میتونن اپهایی بنویسن که مخصوصاً تو محیط اندروید اجرا بشن. این یعنی هر دستگاهی که اندروید داره میتونه این اپها رو پشتیبانی کنه و اجرا کنه. با محبوبیت روزافزون دستگاههای اندرویدی، توسعهدهندهها میتونن از این روند استفاده کنن و اپهاشون رو توی بازار اندروید منتشر کنن تا به دست کاربران برسه.
adb مخفف Android Debug Bridge هستش. این ابزار به توسعهدهندهها اجازه میده تا دستورات شل رو به صورت راه دور اجرا کنن و ارتباط با پورت شبیهساز رو کنترل کنن.
ANR مخفف Application Not Responding هستش. این یه دیالوگه که وقتی یه اپلیکیشن برای مدت طولانی پاسخگو نباشه به کاربر نشون داده میشه.
المانهای "اند" باید حتماً وجود داشته باشن و فقط یه بار میتونن رخ بدن. بقیه المانها اختیاری هستن و میتونن هر چند بار که نیاز باشه تکرار بشن.
کاراکترهای Escape با دو بکاسلش قبلی استفاده میشن. مثلاً، یه کاراکتر خط جدید با ‘\n’ ایجاد میشه.
هر کامپوننت اندروید باید مشخص کنه که به کدوم نیتها میتونه پاسخ بده. فیلتر نیتها برای این استفاده میشن که نیتهایی که این کامپوننتها میخوان دریافت کنن رو فیلتر کنن. بسته به خدمات و فعالیتهایی که استفاده میشن، میتونه یه یا چند فیلتر نیت داشته باشه.
مجوزها اجازه میدن تا محدودیتهایی برای محافظت از دادهها و کدها اعمال بشه. بدون این مجوزها، کدها میتونن به خطر بیافتن و عملکرد اپلیکیشن دچار نقص بشه.
بله، در واقع مواردی وجود دارن که برخی از مشخصهها میتونن بر لوکال اولویت داشته باشن. دو استثنای شناخته شده وجود داره که MCC (کد کشور موبایل) و MNC (کد شبکه موبایل) هستن.
چهار وضعیت ممکن برای یک فرایند وجود داره:
دالویک به عنوان یه ماشین مجازی عمل میکنه و هر اپلیکیشن اندرویدی توی اون اجرا میشه. از طریق دالویک، دستگاه میتونه چندین ماشین مجازی رو به طور کارآمد اجرا کنه و مدیریت حافظه بهتری داشته باشه.
یه روش برای جلوگیری از ANR اینه که یه ترد فرعی ایجاد کنی و بیشتر کارهای اصلی کد رو توی اون ترد قرار بدی تا ترد اصلی کمترین زمانهای بدون پاسخ رو داشته باشه.
این فایل توی دایرکتوری ریشه هر اپلیکیشن قرار داره و اطلاعاتی درباره اپلیکیشن داره که سیستم اندروید باید قبل از اجرای کدها بدونه. این فایل برای هر اپلیکیشن اندرویدی ضروریه.
مراحل زیر رو قبل از شروع توسعه اپلیکیشن توی یه دستگاه اندرویدی دنبال کن:
محبوبترین زبانهای برنامهنویسی که میتونن برای توسعه اپلیکیشنهای اندرویدی استفاده بشن عبارتند از:
سرویس یه کامپوننت اپلیکیشنیه که به اپلیکیشن اجازه میده بدون نیاز به تعامل کاربر، عملیات طولانی مدت رو در پسزمینه انجام بده. یه سرویس میتونه به صورت پیوسته در پسزمینه اجرا بشه، حتی اگه اپلیکیشن بسته شده باشه یا کاربر به اپلیکیشن دیگهای سوئیچ کرده باشه.
Bundleها برای انتقال دادههای لازم بین فعالیتهای مختلف اندروید استفاده میشن. این ابزار مثل یه HashMap عمل میکنه و میتونه دادههای ساده رو انتقال بده. مثلاً:
Bundle b=new Bundle();
b.putString("Email","abc@xyz.com");
i.putExtras(b); // جایی که i یک intent هست
هاتاسپات وایفای قابل حمل بهت اجازه میده تا اتصال اینترنت موبایلت رو با دستگاههای دیگه به اشتراک بذاری. مثلاً، میتونی از گوشی اندرویدت به عنوان یه هاتاسپات استفاده کنی تا لپتاپت رو به اینترنت وصل کنی.
ADB یه ابزار خط فرمانه که برای اجازه و کنترل ارتباط با شبیهساز استفاده میشه. این ابزار به توسعهدهندهها قدرت میده تا دستورات شل رو به صورت راه دور اجرا کنن و اپلیکیشنها رو روی شبیهساز اجرا کنن.
DDMS (Dalvik Debug Monitor Server) یه ابزار دیباگ توی پلتفرم اندرویده که امکانات زیر رو فراهم میکنه:
دستگاههای اندرویدی مجموعهای از سنسورهای داخلی دارن که پارامترهایی مثل حرکت، جهتگیری و خیلی چیزای دیگه رو با دقت بالا اندازهگیری میکنن. این سنسورها میتونن هم سختافزاری و هم نرمافزاری باشن. سه دسته اصلی سنسورها در دستگاههای اندرویدی عبارتند از:
فایل AndroidManifest.xml شامل اطلاعاتی درباره اپلیکیشن هست که سیستم اندروید باید قبل از اجرای کدها بدونه. این فایل برای هر اپلیکیشن اندرویدی ضروریه و در دایرکتوری ریشه قرار داره. این فایل وظایف زیر رو انجام میده:
اندروید چهار نوع دیالوگباکس پشتیبانی میکنه:
کانتکست در اندروید به وضعیت فعلی اپلیکیشن یا شیء اشاره داره. کانتکست خدماتی مثل دسترسی به پایگاهدادهها و ترجیحات، حل منابع و موارد دیگه رو فراهم میکنه. دو نوع کانتکست داریم:
Toast پیامی است که روی صفحه ظاهر میشه و برای نمایش وضعیت عملیات کاربر استفاده میشه. این پیام خودکار محو میشه و تعامل کاربر رو نمیپذیره.
سینتکس:
Toast.makeText(ProjectActivity.this, "Your message here", Toast.LENGTH_LONG).show();
مثال:
Intent i = new Intent(this, ActivityTwo.class); // ActivityTwo کامپوننت هدف است
i.putExtra("Value1","This is ActivityTwo");
i.putExtra("Value2","This Value two for ActivityTwo");
startActivity(i);
مثال:
Intent i = new Intent(ACTION_VIEW, Uri.parse("http://www.interviewbit.com"));
startActivity(i);
اگه یه اپلیکیشن اندرویدی مکرراً کرش میکنه، میتونید از تکنیکهای زیر استفاده کنید:
مثال: اگر پشته فعلی A -> B -> C باشه و فعالیت B رو با حالت "standard" دوباره راهاندازی کنیم، پشته جدید A -> B -> C -> B میشه.
مثال: اگه پشته فعلی A -> B -> C باشه و فعالیت B رو با حالت "singleTop" دوباره راهاندازی کنیم، پشته جدید A -> B -> C -> B میشه. ولی اگه فعالیت C رو دوباره راهاندازی کنیم، پشته همون A -> B -> C باقی میمونه.
مثال: اگه پشته فعلی A -> B -> C -> D باشه و فعالیت B رو با حالت "singleTask" دوباره راهاندازی کنیم، پشته جدید A -> B میشه.
مثال: اگه پشته فعلی A -> B -> C باشه و فعالیت D رو با حالت "singleInstance" راهاندازی کنیم، دو پشته ایجاد میشه: A -> B -> C و D. اگه فعالیت E رو فراخوانی کنیم، به پشته اول اضافه میشه: A -> B -> C -> E و D.
Broadcast Receiver مکانیزمی برای گوش دادن به رویدادهای سطح سیستم مثل دریافت تماسها و پیامکها هست. به عنوان زیرکلاسی از کلاس BroadcastReceiver پیادهسازی میشه و هر پیام به عنوان یک شیء Intent ارسال میشه.
مثال:
public class MyReceiver extends BroadcastReceiver {
public void onReceive(Context context, Intent intent) {
// کد شما اینجا
}
}
وقتی که اپلیکیشن میسازی و نیاز داری دادهها رو از یک فعالیت به فعالیت دیگه منتقل کنی، باید این دادهها رو به یک شیء Intent اضافه کنی. برای این کار باید شیء یا Serializable یا Parcelable باشه.
تفاوت اصلی بین Service و Thread به شرح زیره:
برنامههای اندروید به فایل .dex (Dalvik Executable) توسط DVM کامپایل میشن و سپس به فایل .apk در دستگاه فشرده میشن. فایلهای .dex با ترجمه برنامههای کامپایل شده به زبان جاوا ایجاد میشن. فرمت .dex برای ذخیرهسازی مؤثر و اجرای قابل مپ کردن حافظه بهینهسازی شده.
Fragment و Activity هر دو بخشهای اصلی ساختار اپلیکیشنهای اندرویدی هستن، اما تفاوتهای مهمی با هم دارن:
با استفاده از Fragmentها میتونید رابط کاربری رو به بخشهای کوچکتر و قابل مدیریتتر تقسیم کنید و از قابلیتهای چند پنجرهای در اپلیکیشنهای خودتون بهره ببرید.
اندروید با ارائه یک سیستمعامل متنباز و چندمنظوره، تونسته دنیای تکنولوژی رو متحول کنه و امکانات بیشماری رو برای کاربران و توسعهدهندگان فراهم کنه. از گوشیهای هوشمند و تبلتها گرفته تا تلویزیونهای هوشمند و خانههای هوشمند، اندروید در هر جایی که فکرش رو بکنید حضور داره و به ما کمک میکنه که از تکنولوژی به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم. با توجه به روند رو به رشد تکنولوژی، آینده اندروید بسیار روشن و پر از امکانات جدید خواهد بود. پس آماده باشید که با اندروید به آینده قدم بگذارید!
دوره الفبای برنامه نویسی با هدف انتخاب زبان برنامه نویسی مناسب برای شما و پاسخگویی به سوالات متداول در شروع یادگیری موقتا رایگان شد: