چرا برنامهنویسان و متخصصان IT بیشتر در معرض فرسودگی شغلی هستند؟
نشانههای هشداردهنده فرسودگی شغلی در برنامهنویسان
راهکارهای عملی پیشگیری از فرسودگی شغلی برای برنامهنویسان
نقش سازمانها و شرکتها در پیشگیری از فرسودگی شغلی
جمعبندی: تعادل، کلید پیشگیری از فرسودگی شغلی
ساعت از نیمهشب گذشته و شما همچنان پشت مانیتور نشستهاید. چشمهایتان میسوزد، گردنتان خشک شده و فنجان قهوهای که کنار کیبورد گذاشتهاید، سرد و فراموش شده است.
این چندمین شب متوالی است که تا دیروقت کار میکنید؟ شاید به این فکر میکنید که این همه تلاش و فداکاری بالاخره به کجا ختم خواهد شد؟
مسعود کاویانی، دانشمند ارشد داده در فیلیمو، آپارات و کمپانی زبراکت آلمان با بیش از 15 سال تجربه در حوزه نرمافزار و هوشمندسازی، در مصاحبه اخیر خود به مسئلهای پرداخته که بسیاری از متخصصان حوزه فناوری با آن دست و پنجه نرم میکنند: فرسودگی شغلی یا همان برناوت.
برناوت چیست و چرا باید جدی گرفته شود؟
برناوت چیست؟ این سؤالی است که بسیاری از متخصصان حوزه IT با آن مواجه میشوند. سندرم فرسودگی شغلی پدیدهای است که در سالهای اخیر بهویژه در میان متخصصان حوزه فناوری اطلاعات شیوع یافته است. کاویانی در این خصوص میگوید:
«برناوت یک حالت فرسودگی روانی و جسمی است که پس از مدتها کار فشرده بدون استراحت کافی ایجاد میشود. به زبان ساده، وقتی مدام کار میکنید و به خودتان استراحت نمیدهید، در نهایت خالی میکنید.»
این پدیده زمانی رخ میدهد که افراد به مدت طولانی تحت فشار کاری قرار میگیرند و تعادل بین کار و زندگی خود را از دست میدهند.
در حوزه فناوری، جذابیت شغلی، پیشرفت مداوم و مزایای مالی باعث میشود بسیاری از متخصصان در کار خود غرق شوند.
آمار نگرانکننده فرسودگی شغلی در ایران
طبق مطالعات انجام شده در سالهای اخیر، حدود 65 درصد از متخصصان IT در ایران علائم خستگی مزمن ناشی از کار را گزارش کردهاند. همچنین بیش از 40 درصد برنامهنویسان ایرانی اذعان داشتهاند که حداقل یک بار سندرم فرسودگی شغلی را تجربه کردهاند.
این آمار نشان میدهد که برناوت در میان متخصصان فناوری اطلاعات ایران یک مشکل جدی است که نیازمند توجه ویژه میباشد.
چرا برنامهنویسان و متخصصان IT بیشتر در معرض فرسودگی شغلی هستند؟
استرس شغلی برنامهنویسان به دلایل متعددی بالاتر از سایر مشاغل است. در دنیای فناوری، مرز بین کار و زندگی شخصی اغلب مبهم است. بسیاری از متخصصان این حوزه به دلایل مختلفی مانند:
جذابیت شغل و چالشهای فکری مداوم
پیشرفت سریع تکنولوژی و نیاز به یادگیری مستمر
ددلاینهای فشرده و انتظارات بالای کارفرمایان
حقوق بالا و مزایای مالی وسوسهانگیز
فرهنگ کاری فشرده در شرکتهای فناوری
دورکاری و عدم جدایی فیزیکی محل کار از خانه
ساعات طولانی را به کار اختصاص میدهند.
کاویانی توضیح میدهد که چگونه این روند میتواند به فرسودگی منجر شود:
«بسیاری از ما که در حوزه تکنولوژی کار میکنیم، به خاطر علاقهمان به کار، چالشهای جذاب و درآمد خوب، کمکم تمام زندگیمان را به کار اختصاص میدهیم. ناخودآگاه سایر جنبههای زندگی را کنار میگذاریم و تمام انرژیمان را صرف کار میکنیم.»
تأثیر فرهنگ استارتاپی بر تشدید برناوت
فرهنگ استارتاپی که در سالهای اخیر در ایران رواج یافته، با شعار “سخت کار کن، سریع رشد کن” گاهی به تشدید خستگی مزمن برنامهنویسان منجر میشود. در این فرهنگ، کار کردن تا دیروقت و در تعطیلات به عنوان نشانهای از تعهد و پشتکار تلقی میشود.
این در حالی است که مطالعات نشان میدهد بهرهوری پس از حدود 35 ساعت کار هفتگی به طور قابل توجهی کاهش مییابد.
نشانههای هشداردهنده فرسودگی شغلی در برنامهنویسان
بر اساس تجربیات مسعود کاویانی و همکارانش، Burnout معمولاً پس از چند سال کار مداوم و فشرده بروز میکند. او معتقد است پس از حدود سه یا چهار سال کار بیوقفه، بسیاری از افراد دچار نوعی بحران معنا در زندگی میشوند.
آیا شما هم این نشانههای سندرم فرسودگی شغلی را تجربه کردهاید؟
خستگی مزمن حتی پس از استراحت کافی
بیانگیزگی نسبت به پروژههای جدید
کاهش بهرهوری و تمرکز در کار
احساس بیمعنایی در فعالیتهای حرفهای
تحریکپذیری و واکنشهای عاطفی شدید
مشکلات خواب مانند بیخوابی یا خواب زیاد
علائم جسمی مانند سردرد، کمردرد و مشکلات گوارشی
انزوای اجتماعی و دوری از دوستان و خانواده
مراحل پیشرفت برناوت
فرسودگی شغلی معمولاً در چند مرحله پیشرفت میکند:
مرحله ماه عسل: اشتیاق زیاد و انرژی فراوان برای کار
مرحله کمبود سوخت: شروع خستگی و کاهش انرژی
مرحله علائم مزمن: بروز مشکلات جسمی و روانی
مرحله بحران: افت شدید عملکرد و بروز مشکلات جدی
مرحله به بنبست رسیدن: ناتوانی در ادامه کار
از دست دادن معنای زندگی: نشانه اصلی برناوت
«بعد از سال سوم یا چهارم کار مداوم، بسیاری از متخصصان IT احساس میکنند زندگیشان معنای خود را از دست داده است. انگار در یک چرخه بیپایان گیر کردهاند،»
کاویانی میگوید. این حس زمانی ظاهر میشود که فرد از خود میپرسد:
«چرا من این همه ساعت کار میکنم؟ قبلاً برای حقوق صد میلیونی انگیزه داشتم، حالا که به صد و پنجاه میلیون رسیده، باز هم راضی نیستم. این پنجاه میلیون اضافه چه تغییری در کیفیت زندگیام ایجاد کرده؟»
در این مرحله، انگیزههای مادی دیگر رضایتبخش نیستند و فرد احساس میکند در دام روزمرگی افتاده است.
راهکارهای عملی پیشگیری از فرسودگی شغلی برای برنامهنویسان
درمان فرسودگی شغلی نیازمند اقدامات پیشگیرانه و مداخلات بهموقع است. کاویانی بر اساس تجربه شخصی و توصیههای متخصصان باتجربهتر، راهکارهایی برای مقابله با فرسودگی شغلی ارائه میدهد:
1. اختصاص 20 تا 40 درصد زمان به فعالیتهای غیرکامپیوتری
یکی از مهمترین توصیههای کاویانی برای جلوگیری از خستگی کاری این است که حتی در شلوغترین روزهای کاری، 20 تا 40 درصد از وقت خود را به فعالیتهای غیرکامپیوتری اختصاص دهید. او تأکید میکند:
«حتی در پرمشغلهترین دورههای کاریتان، حداقل 20 تا 30 درصد وقت هفتگی خود را به فعالیتهای غیرکاری و تفریحی اختصاص دهید. این زمان سرمایهگذاری برای حفظ سلامت روان و بهرهوری بلندمدت شماست.»
چگونه میتوانید این زمان را در برنامه شلوغ خود بگنجانید؟
تکنیک پومودورو: 25 دقیقه کار متمرکز، 5 دقیقه استراحت
قانون 52/17: 52 دقیقه کار، 17 دقیقه استراحت
تخصیص یک روز کامل در هفته به فعالیتهای غیرکاری
اختصاص 2 ساعت در پایان هر روز کاری به تفریح
برنامهریزی برای تفریحات آخر هفته بدون کامپیوتر
2. انجام فعالیتهای فیزیکی
برای ایجاد تعادل کار و زندگی، کاویانی تأکید میکند که فعالیتهای جایگزین باید کاملاً متفاوت از کار با کامپیوتر باشند:
«به فعالیتهایی روی بیاورید که شما را کاملاً از فضای دیجیتال دور کند. ورزش، طبیعتگردی، یا هر فعالیتی که با کامپیوتر و صفحه نمایش ارتباطی ندارد، میتواند به بازیابی انرژی ذهنی شما کمک کند.»
او همچنین هشدار میدهد که حتی بازیهای کامپیوتری نمیتوانند جایگزین مناسبی باشند:
«بازیهای کامپیوتری مانند کانتر استرایک را جایگزین استراحت واقعی نکنید. در این حالت، همچنان پشت سیستم هستید و مغز شما همچنان درگیر فضای دیجیتال است. شما نیاز دارید کاملاً از این فضا فاصله بگیرید.»
فعالیتهای پیشنهادی برای برنامهنویسان:
کوهنوردی و طبیعتگردی
دوچرخهسواری در فضای باز
یوگا و مدیتیشن برای کاهش استرس
باغبانی و پرورش گیاهان
ورزشهای گروهی مانند فوتبال یا والیبال
کلاسهای هنری مانند نقاشی، موسیقی یا سفالگری
آشپزی و یادگیری دستورهای جدید
3. مدیریت انتظارات و تعیین مرزهای مشخص
یکی از عوامل اصلی استرس شغلی برنامهنویسان، عدم توانایی در گفتن “نه” و پذیرش بیش از حد مسئولیت است. تعیین مرزهای مشخص بین کار و زندگی شخصی ضروری است:
تعیین ساعات مشخص کاری و پایبندی به آن
عدم پاسخگویی به ایمیلها و پیامهای کاری در ساعات غیرکاری
یادگیری مهارت “نه گفتن” به درخواستهای غیرمنطقی
اولویتبندی وظایف و تمرکز بر موارد مهم
4. تجربه زندگی از منظری متفاوت
ممکن است در ابتدا فعالیتهایی مانند کوهنوردی یا ورزش برای یک برنامهنویس بیمعنی به نظر برسد، اما کاویانی معتقد است:
«وقتی 3-4 سال به طور منظم به فعالیتهای غیرکامپیوتری بپردازید، کمکم متوجه میشوید که زندگی ابعاد بسیار گستردهتری دارد و هویت شما فقط به شغلتان محدود نمیشود.»
5. تکنیکهای مدیریت استرس
جلوگیری از خستگی کاری نیازمند مهارتهای مدیریت استرس است:
تکنیکهای ریلکسیشن عضلانی: انقباض و انبساط گروههای عضلانی
کاویانی تأکید میکند که این توصیهها صرفاً نظرات شخصی او نیستند، بلکه حاصل تجربه متخصصان باتجربهتر در این حوزه است:
«این راهکارها فقط تجربیات شخصی من نیست، بلکه حاصل گفتگو با متخصصانی است که چهل یا پنجاه سال سن دارند و سالها در این صنعت فعالیت کردهاند. آنها این مسیر را پیش از ما طی کردهاند و تجربیات ارزشمندی دارند.»
او مشاهدات خود از همکارانی که دچار برناوت شدهاند را اینگونه توصیف میکند:
«من همکارانی را دیدهام که سالهای متمادی بدون وقفه و تفریح، فقط کار کردهاند و در نهایت به نقطهای رسیدهاند که کار برایشان هیچ معنا و مفهومی ندارد. انگار روح از کارشان رفته و فقط به یک فعالیت مکانیکی تبدیل شده است.»
نقش سازمانها و شرکتها در پیشگیری از فرسودگی شغلی
فرسودگی شغلی تنها مسئولیت فردی نیست، بلکه سازمانها نیز باید در پیشگیری از آن نقش فعالی داشته باشند:
فرهنگسازی برای احترام به زمان استراحت کارمندان
اجرای برنامههای سلامت روان در محیط کار
انعطافپذیری در ساعات کاری
تشویق به استفاده از مرخصیهای سالانه
برگزاری کارگاههای مدیریت استرس
منتورینگ و حمایت از کارمندان جوانتر
جمعبندی: تعادل، کلید پیشگیری از فرسودگی شغلی
فرسودگی شغلی یا برناوت، چالشی جدی در دنیای فناوری است که میتواند کیفیت زندگی و بهرهوری حرفهای متخصصان را به شدت کاهش دهد. تجربه مسعود کاویانی و همکارانش نشان میدهد که ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی، کلید اصلی پیشگیری از این پدیده است.
برای جلوگیری از خستگی کاری و درمان فرسودگی شغلی، توصیه میشود:
حداقل 20 تا 40 درصد از وقت هفتگی خود را به فعالیتهای غیرکامپیوتری اختصاص دهید.
فعالیتهای فیزیکی مانند کوهنوردی، دوچرخهسواری یا ورزشهای دیگر را در برنامه خود بگنجانید.
به دنبال معنا و هدفی فراتر از انگیزههای مادی در کار خود باشید.
از تجربیات افراد باتجربهتر در مسیر حرفهای خود بهره ببرید.
مرزهای مشخصی بین زندگی کاری و شخصی خود ایجاد کنید.
تکنیکهای مدیریت استرس را در زندگی روزمره خود بگنجانید.
به یاد داشته باشید که موفقیت پایدار در دنیای فناوری، نه تنها به مهارتهای فنی، بلکه به توانایی حفظ سلامت جسمی و روانی در طول مسیر حرفهای نیز بستگی دارد.
شما چه تجربهای از مقابله با فرسودگی شغلی دارید؟ چه راهکارهایی برای حفظ تعادل بین کار و زندگی به شما کمک کرده است؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.