دیتابیس‌های RDBMS (SQL) مانند MySQL، PostgreSQL و SQL Server داده‌ها را به‌صورت ساختاریافته در جداول ذخیره می‌کنند و از زبان SQL برای مدیریت داده‌ها استفاده می‌کنند. این نوع دیتابیس‌ها از ACID (Atomicity, Consistency, Isolation, Durability) پشتیبانی می‌کنند و برای سیستم‌های بانکی، مالی و تراکنش‌های پیچیده ایده‌آل هستند. در مقابل، دیتابیس‌های NoSQL مانند MongoDB، Redis و Cassandra داده‌ها را در فرمت‌های متنوع مانند Document (JSON-like)، Key-Value یا Graph ذخیره می‌کنند و برای داده‌های حجیم، بی‌ساختار و مقیاس‌پذیری بالا مناسب‌اند. NoSQL به‌صورت افقی مقیاس‌پذیر است و در سیستم‌هایی مانند شبکه‌های اجتماعی، بیگ دیتا و پردازش‌های لحظه‌ای کاربرد دارد، درحالی‌که RDBMS برای یکپارچگی و ارتباطات پیچیده بین داده‌ها بهتر است.