سلام علی رضا جان

به نکته ی جالبی اشاره کردی

ما دو روش گفتیم که تابع ساخت نمونه رو خودمون نوشتیم ( روش 4 و روش 5)

اولی ورودی‌های تابع شامل پراپرتی‌های اون تایپ بود، یکی از مشکلاتی که داشت این بود که اگه به هر علتی یه پراپرتی به این تایپ اضافه می‌شد ما باید اون پراپرتی رو به ورودی‌های تابع newPerson اضافه می‌کردیم و این تغییر باعث به خطا خوردن بخش‌های دیگه ای از کد میشد.

علاوه بر این اگه یه تایپ پراپرتی‌های زیادی داشته باشه ورودی های‌ها تابع هم زیاد خواهد بود و این این خوب نیست.

اما در روش option ورودی‌ها به تعداد پراپرتی‌ها نخواهد بود و میایم یک تایپ مشابه با تایپ اصلی می‌سازیم و اونو به عنوان ورودی پاس میدیم و درون تابع کنترل‌ها رو انجام میدیم، نکته اینجاست که اگه توی این روش بخوایم یه پراپرتی به تایپ اضافه کنیم امضای تابع newPersonWithOptions تغییر نمیکنه.

    pOpt := PersonOptions{FirstName: "Milad", LastName: "Khan", Age: 30}
    person5 := NewPersonWithOptions(pOpt)

یه نکته ای هم توجه داشته باش که در انتخاب بین روش‌ها همیشه trade off وجود داره

یکی از مشکلات این روش اینه که در صورتی که یه پراپرتی به تایپ اضافه کنیم استفاده کننده‌های تابع متوجه این موضوع نمیشن.