وقتی داری یه سیستم پیچیده رو طراحی می‌کنی، معمولاً به دنبال راهکارهایی هستی که هم عملکرد سیستم رو بهینه کنه و هم امنیتش رو بالا ببره. اینجاست که الگوهای طراحی یا دیزاین پترن‌ها وارد می‌شن و بهت کمک می‌کنن تا این مشکلات رو به شکلی اصولی و ساختارمند حل کنی. 

الگوی Proxy یه روش هوشمندانه‌ست که بهت اجازه می‌ده به جای ارتباط مستقیم با اجزای مختلف سیستم، از یک واسطه استفاده کنی. این واسطه می‌تونه وظایف مختلفی رو بر عهده بگیره؛ از مدیریت دسترسی‌ها و کش کردن داده‌ها گرفته تا بهبود عملکرد و محافظت از سیستم در برابر تهدیدات امنیتی. به بیان ساده، Proxy مثل یه نگهبان باهوش جلوی سیستم عمل می‌کنه که همه چیز رو کنترل می‌کنه تا مطمئن بشه کارها درست و بهینه انجام می‌شن.

توی این مقاله، قراره با هم به عمق الگوی Proxy بریم و ببینیم چطور می‌تونی ازش برای ساخت سیستم‌های قدرتمندتر و انعطاف‌پذیرتر استفاده کنی. این فقط یه راهکار برای مدیریت ساده‌تر سیستم‌هات نیست؛ بلکه یه ابزار قدرتمنده که می‌تونه تغییرات بزرگی توی نحوه عملکرد پروژه‌هات ایجاد کنه. آماده‌ای که این دیزاین پترن رو به کار بگیری و ببینی چطور می‌تونه کارایی سیستم‌هات رو بهبود بده؟

الگوی طراحی Proxy چیست؟

 الگوی طراحی Proxy در اصل یک واسطه هست که بین کاربر و سرویس اصلی قرار می‌گیره و درخواست‌ها رو مدیریت می‌کنه. این واسطه مثل یک فیلتر هوشمند عمل می‌کنه و درخواست‌ها رو قبل از رسیدن به سرویس اصلی بررسی و ارزیابی می‌کنه. Proxy ابتدا درخواست رو فیلتر می‌کنه تا مطمئن بشه که هیچ داده نامعتبر یا مخربی وارد سیستم نمی‌شه و امنیت سیستم حفظ بشه.

علاوه بر فیلتر کردن، Proxy می‌تونه درخواست‌ها رو بهینه‌سازی کنه؛ مثلاً با فشرده‌سازی داده‌ها حجم اطلاعاتی که به سرور ارسال می‌شه رو کاهش بده و در نتیجه سرعت پاسخ‌دهی سیستم رو افزایش بده. در برخی موارد، ممکنه Proxy تصمیم بگیره که درخواست‌هایی که بارها تکرار شدن رو از حافظه کش خودش پاسخ بده و دیگه نیازی به مراجعه به سرور نباشه.

یکی دیگه از وظایف مهم Proxy، انجام اعتبارسنجی روی درخواست‌هاست. به عنوان مثال، Proxy می‌تونه بررسی کنه که آیا کاربر مجوزهای لازم برای دسترسی به یک منبع خاص رو داره یا نه. این کار باعث می‌شه که سیستم ایمن‌تر، سریع‌تر و بهینه‌تر عمل کنه و از منابع موجود به بهترین شکل ممکن استفاده بشه.

کاربردهای الگوی طراحی Proxy

الگوی طراحی Proxy یکی از پرکاربردترین روش‌ها در برنامه‌نویسیه که می‌تونه در سناریوهای مختلف به کار بیاد. این الگو نه تنها بهت کمک می‌کنه که منابع رو بهتر مدیریت کنی، بلکه می‌تونه در افزایش امنیت و کارایی برنامه‌هات هم نقش مؤثری داشته باشه. در ادامه، چند تا از مهم‌ترین کاربردهای این الگو رو با هم بررسی می‌کنیم.

بهبود مقیاس‌پذیری

الگوی Proxy می‌تونه بهت کمک کنه تا مقیاس‌پذیری سیستم‌هات رو افزایش بدی. وقتی ترافیک بالا می‌ره، Proxy می‌تونه درخواست‌ها رو بین سرورهای مختلف توزیع کنه و بار رو به صورت هوشمندانه مدیریت کنه. این کار باعث می‌شه که سیستم‌هات تحت فشارهای ترافیکی هم عملکرد مطلوبی داشته باشن و بتونی بدون نگرانی از افزایش ترافیک، سرویس‌دهی مناسبی ارائه بدی.

پشتیبانی از دسترسی‌های راه دور

اگر برنامه‌ت نیاز به ارتباط با سرویس‌های خارجی داره، الگوی Proxy می‌تونه این ارتباطات رو ساده‌تر و امن‌تر کنه. Proxy بهت این امکان رو می‌ده که داده‌ها رو قبل از ارسال به سرورهای خارجی، پردازش یا رمزنگاری کنی و در نتیجه از یکپارچگی و امنیت داده‌ها اطمینان حاصل کنی.

پیاده‌سازی لاگینگ و مانیتورینگ

Proxy می‌تونه برای جمع‌آوری لاگ‌ها و مانیتور کردن درخواست‌ها به کار بره. با قرار دادن Proxy بین کلاینت و سرور، می‌تونی تمام ترافیک رد و بدل شده رو مانیتور کنی و لاگ‌های دقیقی از درخواست‌ها، زمان پاسخگویی و خطاهای احتمالی ثبت کنی. این اطلاعات برای بهبود عملکرد و رفع اشکالات بسیار مفید هستن.

مدیریت چندین پروتکل

یکی دیگه از کاربردهای مهم Proxy، مدیریت چندین پروتکل مختلف در سیستم‌های پیچیده است. اگه سیستم‌ت با پروتکل‌های مختلفی مثل HTTP، HTTPS، FTP و غیره سروکار داره، Proxy می‌تونه این پروتکل‌ها رو در یک نقطه مدیریت و یکپارچه کنه. این کار باعث ساده‌تر شدن معماری سیستم و کاهش پیچیدگی‌های مربوط به مدیریت ارتباطات چند پروتکلی می‌شه.

پیاده‌سازی قابلیت‌های پیشرفته

با استفاده از الگوی Proxy، می‌تونی قابلیت‌های پیشرفته‌ای مثل کشینگ هوشمند، فشرده‌سازی داده‌ها و حتی تعدیل ترافیک (load balancing) رو بدون تغییر در ساختار اصلی سیستم پیاده‌سازی کنی. این کار بهت کمک می‌کنه تا سیستم‌های پیچیده‌تری رو با هزینه کمتر و انعطاف‌پذیری بیشتر طراحی کنی.

پیاده‌سازی سیستم مدیریت محتوای وب (CMS) با استفاده از الگوی طراحی Proxy

فرض کن در حال توسعه یک سیستم مدیریت محتوای وب (CMS) هستی که باید به چندین API خارجی متصل بشه تا محتوای مختلف رو دریافت کنه. این سیستم باید به گونه‌ای عمل کنه که هم سرعت پاسخگویی بالایی داشته باشه و هم بتونه به‌طور همزمان به درخواست‌های متعدد کاربران پاسخ بده. همچنین، لازم هست که امنیت بالایی داشته باشه تا از داده‌های حساس محافظت کنه. برای رسیدن به این اهداف، از الگوی طراحی Proxy استفاده می‌کنیم.

1. ساختار کلی سیستم

ابتدا، ساختار اصلی سیستم رو طراحی می‌کنیم. ما یک کلاس اصلی به نام ContentService داریم که مسئول ارسال درخواست‌ها به APIهای خارجی و دریافت داده‌هاست. این کلاس به تنهایی توانایی مدیریت درخواست‌ها رو داره، اما برای بهینه‌سازی و مدیریت بهتر، از Proxy به عنوان واسطه استفاده خواهیم کرد.

class ContentService {
    public function getContent($contentId) {
        // درخواست به API خارجی
        $response = file_get_contents("https://external-api.com/content/{$contentId}");
        return json_decode($response, true);
    }
}

در این کد، کلاس ContentService وظیفه ارسال درخواست به یک API خارجی و دریافت محتوای مورد نظر رو داره. این داده‌ها به صورت JSON برگردونده می‌شن و سپس به آرایه‌ای از داده‌ها تبدیل می‌شن. این کلاس به‌طور مستقیم با API خارجی کار می‌کنه، اما هیچ کش یا مدیریت اضافی روی درخواست‌ها انجام نمی‌ده.

2. پیاده‌سازی کش برای کاهش درخواست‌های تکراری

در مرحله بعد، یک کلاس Proxy به نام ContentProxy ایجاد می‌کنیم که نقش واسطه رو بین کاربران و ContentService ایفا می‌کنه. این Proxy می‌تونه داده‌های دریافت شده رو کش کنه تا درخواست‌های تکراری به API ارسال نشه و در عوض داده‌ها از کش برگردونده بشن.

class ContentProxy {
    private $contentService;
    private $cache = [];
    public function __construct(ContentService $contentService) {
        $this->contentService = $contentService;
    }
    public function getContent($contentId) {
        // اگر محتوا در کش موجود بود، از کش استفاده می‌کنیم
        if (isset($this->cache[$contentId])) {
            return $this->cache[$contentId];
        }
        // دریافت محتوا از API خارجی و ذخیره در کش
        $content = $this->contentService->getContent($contentId);
        $this->cache[$contentId] = $content;
        return $content;
    }
}

 کلاس ContentProxy به عنوان یک واسطه بین کاربر و ContentService عمل می‌کنه. ابتدا، کش بررسی می‌شه تا ببینیم آیا داده‌ی مورد نظر قبلاً ذخیره شده یا نه. اگر داده در کش موجود باشه، مستقیماً از اون استفاده می‌کنیم و نیازی به ارسال درخواست به API خارجی نیست. در غیر این صورت، داده از API دریافت و در کش ذخیره می‌شه تا در درخواست‌های بعدی سریع‌تر به دست بیاد. این کار به‌طور چشمگیری تعداد درخواست‌های ارسالی به API رو کاهش می‌ده و سرعت پاسخگویی رو افزایش می‌ده.

3. مدیریت درخواست‌های همزمان کاربران

حالا باید مطمئن بشیم که سیستم می‌تونه به تعداد زیادی کاربر به‌طور همزمان پاسخ بده، بدون اینکه ترافیک غیرضروری به سمت APIهای خارجی ایجاد بشه. برای این منظور، از یک مکانیزم مدیریت درخواست‌های همزمان استفاده می‌کنیم که اجازه نمیده درخواست‌های تکراری به صورت همزمان به API ارسال بشن.

class ContentProxy {
    private $contentService;
    private $cache = [];
    private $pendingRequests = [];
    public function __construct(ContentService $contentService) {
        $this->contentService = $contentService;
    }
    public function getContent($contentId) {
        // اگر محتوا در کش موجود بود، از کش استفاده می‌کنیم
        if (isset($this->cache[$contentId])) {
            return $this->cache[$contentId];
        }
        // اگر درخواست مشابهی در حال انجامه، منتظر نتیجه می‌شیم
        if (isset($this->pendingRequests[$contentId])) {
            return $this->pendingRequests[$contentId];
        }
        // ایجاد یک درخواست جدید و ذخیره آن در pendingRequests
        $this->pendingRequests[$contentId] = $this->contentService->getContent($contentId);
        $content = $this->pendingRequests[$contentId];
        // ذخیره نتیجه در کش و حذف درخواست از pendingRequests
        $this->cache[$contentId] = $content;
        unset($this->pendingRequests[$contentId]);
        return $content;
    }
}

در این بخش، ما از یک آرایه pendingRequests استفاده می‌کنیم که درخواست‌های در حال پردازش رو مدیریت می‌کنه. این کار باعث می‌شه اگر چندین درخواست همزمان برای یک محتوای مشخص ارسال بشه، فقط یک درخواست به API خارجی ارسال بشه و بقیه درخواست‌ها منتظر نتیجه بمونن. وقتی نتیجه از API دریافت شد، داده در کش ذخیره و برای تمام درخواست‌های منتظر ارسال می‌شه. این رویکرد نه تنها بار روی API خارجی رو کاهش می‌ده، بلکه از ایجاد ترافیک غیرضروری و تکراری هم جلوگیری می‌کنه.

4. افزودن لایه‌های امنیتی به سیستم

برای اینکه مطمئن بشیم فقط کاربران مجاز به داده‌های حساس دسترسی دارن، یک لایه امنیتی به Proxy اضافه می‌کنیم. این لایه ابتدا احراز هویت کاربران رو بررسی می‌کنه و سپس اجازه دسترسی به داده‌ها رو می‌ده.

class SecureContentProxy extends ContentProxy {
    private $authService;
    public function __construct(ContentService $contentService, AuthService $authService) {
        parent::__construct($contentService);
        $this->authService = $authService;
    }
    public function getContent($contentId) {
        // احراز هویت کاربر قبل از ارائه محتوا
        if (!$this->authService->isAuthenticated()) {
            throw new Exception("Unauthorized Access");
        }
        return parent::getContent($contentId);
    }
}

در این بخش، کلاس SecureContentProxy ابتدا از یک سرویس احراز هویت (AuthService) استفاده می‌کنه تا مطمئن بشه که کاربر مجاز به دسترسی به محتوا هست. اگر کاربر احراز هویت نشده باشه، یک خطای دسترسی غیرمجاز صادر می‌شه. در غیر این صورت، فرآیند عادی دریافت محتوا از کش یا API ادامه پیدا می‌کنه. این لایه امنیتی اضافی کمک می‌کنه که داده‌های حساس فقط برای کاربران مجاز قابل دسترسی باشه و از سوءاستفاده جلوگیری بشه.

5. بهبود کارایی با استفاده از فشرده‌سازی داده‌ها

در نهایت، برای بهینه‌سازی بیشتر، داده‌هایی که بین سرویس و کاربر رد و بدل می‌شن رو فشرده‌سازی می‌کنیم تا حجم انتقال داده کاهش پیدا کنه و سرعت پاسخگویی سیستم بهبود پیدا کنه.

class CompressedContentProxy extends SecureContentProxy {
    public function getContent($contentId) {
        $content = parent::getContent($contentId);
        // فشرده‌سازی محتوا قبل از ارسال به کاربر
        return gzcompress(json_encode($content));
    }
}

در این مرحله، کلاس CompressedContentProxy داده‌های دریافتی رو قبل از ارسال به کاربر فشرده می‌کنه. این فشرده‌سازی باعث می‌شه حجم داده‌ها کاهش پیدا کنه و سرعت انتقال اون‌ها افزایش پیدا کنه. به ویژه در سیستم‌هایی که حجم بالایی از داده‌ها باید به کاربران متعدد ارسال بشه، این رویکرد می‌تونه تأثیر قابل توجهی در کارایی سیستم داشته باشه.

مزایای الگوی طراحی Proxy

الگوی طراحی Proxy مزایای متعددی داره که می‌تونه به بهبود عملکرد و امنیت پروژه‌هات کمک کنه. این الگو با مدیریت بهینه منابع، افزایش سرعت و کنترل بهتر روی دسترسی‌ها، تجربه کاربری رو بهبود می‌ده. در ادامه، به بررسی این مزایا می‌پردازیم تا ببینی چطور می‌تونه به کارت بیاد.

افزایش کارایی سیستم

یکی از مزایای مهم الگوی Proxy، افزایش کارایی سیستم‌هاست. این الگو با مدیریت هوشمندانه درخواست‌ها و کاهش نیاز به ارتباطات مکرر با منابع دوردست، می‌تونه زمان پردازش و پاسخگویی سیستم رو به طور قابل توجهی کاهش بده. به این ترتیب، سیستم می‌تونه به شکل بهینه‌تری عمل کنه و عملکرد بهتری ارائه بده. به‌عنوان مثال، Proxy می‌تونه داده‌های پرکاربرد رو کش کنه و در دسترس قرار بده تا سرعت دسترسی افزایش پیدا کنه.

کنترل دسترسی و امنیت بیشتر

یکی دیگه از مزایای این الگو، ایجاد کنترل‌ دقیق‌تر روی دسترسی به منابع سیستمه. همان‌طور که قبل‌تر هم گفتیم Proxy می‌تونه به‌عنوان یک واسطه، دسترسی به داده‌ها و منابع حساس رو مدیریت کنه و از دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری کنه. این قابلیت به امنیت سیستم کمک می‌کنه و اجازه می‌ده که سیاست‌های امنیتی پیشرفته‌تری رو بدون تغییر در ساختار اصلی سیستم پیاده‌سازی کنی. به‌عنوان نمونه، می‌تونی دسترسی به یک API حساس رو تنها برای کاربران مجاز محدود کنی.

بهینه‌سازی فرآیند تست و دیباگ

Proxy می‌تونه ابزار مفیدی برای بهینه‌سازی فرآیند تست و دیباگ باشه. با استفاده از Proxy، می‌تونی جریان داده‌ها و ارتباطات بین سرویس‌ها رو به دقت مانیتور کنی و مشکلات احتمالی رو سریع‌تر شناسایی و برطرف کنی. این ویژگی بهت اجازه می‌ده تا عملکرد سیستم رو در شرایط مختلف بررسی کنی و با اطمینان بیشتری وارد مرحله اجرایی بشی. مثلاً می‌تونی داده‌های ورودی و خروجی یک API رو به دقت زیر نظر بگیری.

معایب الگوی طراحی Proxy

با وجود مزایای قابل توجه الگوی طراحی Proxy، برخی چالش‌ها و معایب هم وجود دارن که باید در نظر گرفته بشن. این معایب می‌تونن در شرایط خاص روی پیاده‌سازی و بهره‌برداری از این الگو تأثیر منفی بذارن.

هزینه‌های پیچیدگی و نگهداری

استفاده از الگوی Proxy می‌تونه پیچیدگی‌های اضافی رو به سیستم اضافه کنه. نیاز به پیاده‌سازی و نگهداری لایه‌های واسطه‌ای مثل Proxy، ممکنه زمان و هزینه‌های توسعه و نگهداری رو افزایش بده. این موضوع به‌خصوص برای تیم‌های کوچک‌تر یا پروژه‌هایی با منابع محدود می‌تونه مشکل‌ساز باشه.

ریسک ناسازگاری با سیستم‌های قدیمی

اگر سیستم‌هایی که قصد داری با استفاده از Proxy مدیریت کنی، قدیمی باشن یا از فناوری‌های منسوخ استفاده کنن، ممکنه Proxy‌ها با اون‌ها به خوبی سازگار نباشن. این ناسازگاری‌ها می‌تونن مشکلاتی در عملکرد یا پایداری سیستم به وجود بیارن و نیازمند تنظیمات پیچیده یا به‌روزرسانی‌های گسترده باشن.

وابستگی به تنظیمات و پیکربندی دقیق

برای عملکرد بهینه، Proxy‌ها نیازمند تنظیمات و پیکربندی‌های دقیقی هستن. هرگونه اشتباه در پیکربندی یا عدم توجه به جزئیات می‌تونه منجر به مشکلات عملکردی، نشت اطلاعات یا حتی اختلالات جدی در سرویس‌دهی بشه. این موضوع می‌تونه برای تیم‌هایی که تجربه کمتری در مدیریت سیستم‌های پیچیده دارن، چالش‌برانگیز باشه.

سوالات متداول

1. الگوی طراحی Proxy دقیقاً چیه؟

الگوی Proxy بهت اجازه می‌ده که یه شیء واسط (Proxy) بسازی که به جای شیء اصلی عمل می‌کنه. این یعنی وقتی که با Proxy کار می‌کنی، در واقع با شیء اصلی در تماس نیستی، بلکه Proxy اون کارها رو برای تو انجام می‌ده. این باعث می‌شه که بتونی دسترسی به منابع رو کنترل کنی و از اون‌ها بهینه‌تر استفاده کنی.

2. چرا باید از الگوی Proxy استفاده کنم؟

استفاده از Proxy می‌تونه بهت تو چندین زمینه کمک کنه. مثلاً می‌تونی با استفاده از Proxy دسترسی به شیء اصلی رو محدود کنی، بارگذاری‌های سنگین رو به تأخیر بندازی یا بهبود امنیت برنامه‌ات رو تضمین کنی. در واقع، Proxy می‌تونه به عنوان یه واسطه عمل کنه که نقش‌های مختلفی رو ایفا می‌کنه.

3. چه نوع پروکسی‌هایی وجود داره؟

چند نوع Proxy داریم:

• Virtual Proxy: برای مدیریت منابع سنگین مثل تصاویر یا ویدیوها.
• Protection Proxy: برای کنترل دسترسی به شیء اصلی.
• Remote Proxy: برای ارتباط با شیء‌هایی که توی شبکه‌های دیگه قرار دارن.

4. چطور می‌تونم یه Proxy بسازم؟

برای ساخت یه Proxy، اول باید یه Interface تعریف کنی که مشخص کنه شیء اصلی چه کارهایی رو انجام می‌ده. بعدش یه کلاس Proxy بساز که این Interface رو پیاده‌سازی کنه و توی خودش، شیء اصلی رو نگه‌داری کنه. حالا می‌تونی متدهای Proxy رو طوری پیاده‌سازی کنی که قبل یا بعد از فراخوانی متدهای شیء اصلی، کارهای خاصی رو انجام بده.

5. آیا استفاده از Proxy همیشه بهترین گزینه است؟

نه، استفاده از Proxy همیشه مناسب نیست. اگه برنامه‌ات ساده باشه و نیاز به کنترل‌های اضافی نداشته باشی، استفاده از Proxy ممکنه فقط پیچیدگی رو زیاد کنه. بنابراین همیشه باید بررسی کنی که آیا واقعاً به Proxy نیاز داری یا نه.

6. آیا پروکسی‌ها بر عملکرد برنامه تأثیر می‌ذارن؟

بله، استفاده از Proxy می‌تونه تأثیراتی بر عملکرد داشته باشه. توی بعضی موارد، اضافه کردن یه Proxy ممکنه باعث کندی بشه، مخصوصاً اگه بارگذاری‌های سنگینی رو انجام بده. اما وقتی که درست استفاده بشه، می‌تونه به بهبود عملکرد کمک کنه.

7. آیا پروکسی‌ها با الگوهای طراحی دیگه کار می‌کنن؟

بله، پروکسی‌ها می‌تونن با الگوهای دیگه مثل Singleton، Factory و Observer کار کنن. این همکاری‌ها می‌تونه بهت کمک کنه تا راه‌حل‌های بهتری برای مسائل مختلف پیدا کنی.

8. آیا پروکسی‌ها فقط برای زبان‌های خاصی هستن؟

نه، الگوی Proxy توی اکثر زبان‌های برنامه‌نویسی قابل پیاده‌سازیه. می‌تونی این الگو رو توی زبان‌های مختلف مثل php ، Java، C#، Python و حتی JavaScript استفاده کنی.

9. پروکسی‌ها در برنامه‌نویسی شی‌گرا چه مزایایی دارن؟

پروکسی‌ها بهت این امکان رو می‌دن که طراحی برنامه‌ات رو ماژولار و قابل گسترش نگه‌داری کنی. این یعنی می‌تونی به راحتی تغییرات رو انجام بدی بدون اینکه نیاز به تغییرات گسترده‌ای توی کد اصلی داشته باشی.

10. آیا استفاده از Proxy به امنیت برنامه کمک می‌کنه؟

بله، پروکسی‌ها می‌تونن به بهبود امنیت برنامه کمک کنن. مثلاً با استفاده از Protection Proxy، می‌تونی دسترسی به شیء اصلی رو محدود کنی و نقاط ضعف امنیتی رو کاهش بدی. این کار باعث می‌شه که برنامه‌ات بیشتر در برابر حملات محافظت بشه.

جمع‌بندی

در این مقاله، به بررسی یکی از الگوهای مهم و پرکاربرد در دنیای برنامه‌نویسی یعنی الگوی طراحی Proxy پرداختیم. این الگو با مدیریت بهینه منابع، افزایش سرعت و امنیت، و همچنین کنترل دقیق‌تر دسترسی‌ها می‌تونه به بهبود عملکرد پروژه‌هات کمک کنه. از طرفی، باید به معایبش هم توجه داشته باشی؛ از جمله پیچیدگی‌های پیاده‌سازی و نگهداری، احتمال ناسازگاری با سیستم‌های قدیمی، و نیاز به پیکربندی دقیق. اگر پروژه‌ات به مدیریت هوشمندانه و امنیت بیشتری نیاز داره، الگوی Proxy می‌تونه گزینه مناسبی باشه.

اما همیشه باید با در نظر گرفتن همه جوانب و نیازهای پروژه تصمیم بگیری. استفاده از این الگو در پروژه‌های پیچیده ممکنه بهره‌وری رو افزایش بده، اما در پروژه‌های ساده‌تر، پیچیدگی‌هاش ممکنه بیشتر از مزایاش باشه.

حالا که به انتهای مقاله رسیدی، نظرت چیه؟ آیا تا حالا از الگوی Proxy استفاده کردی یا تصمیم داری از این به بعد به کار ببری؟ خوشحال می‌شم نظرت رو توی کامنت‌ها بخونم و ببینم تجربه‌هات چطور بوده!