سلام مجدد،

md5 یک نوع هشِ یک‌طرفه‌ است و برگشت‌پذیر نیست. اگر بخوایم فقط از هش استفاده کنیم، برای اینکه بتونیم مقدار اصلی رو بازیابی کنیم، مجبوریم یک جایی اون هش رو به مقدار اصلی نگهداری کنیم، مثلاً تو یک جدول جداگونه. اما خب، روش‌‌های خیلی بهتر و امن‌تری هم وجود داره...

۱. انکریپشن (رمزنگاری) - روش حرفه‌ای و برگشت‌پذیر:

بهترین جایگزین برای هش کردن، استفاده از رمزنگاری متقارن (Symmetric Encryption) هست. توی این روش، شما با یک کلید، یک داده رو رمزگذاری میکنید و بعد با همون کلید میتونید رمزگشاییش کنید و به حالت اولش برگردونید.

۲. استفاده از سشن (Session) - کمتر توصیه میشه برای ID‌های اصلی:

شما میتونید شناسه اصلی رو تو سشن ذخیره کنید و فقط یک شناسه سشن رو تو فرانت‌ اند بفرستید. اما این روش برای مواردی که نیاز به نگهداری شناسه به صورت طولانی‌ مدت توی فرم ندارید مناسبتره. مثلاً برای جلوگیری از CSRF attack از سشن استفاده میشه (Nonce‌ها هم یک نوع سشن هستن). برای ID اصلی که ممکنه کاربر صفحه رو رفرش کنه یا بعداً برگرده، سشن خیلی پایدار نیست.

۳. API و Endpoint‌ها - معماری درست و جداسازی فرانت و بک‌اند:

تو معماری‌‌های مدرن وب، معمولاً فرانت‌ اند مستقیماً با دیتابیس کار نمیکنه. فرانت‌ اند (HTML، جاوا اسکریپت) با بک‌ اند (PHP، پایتون، نود و…) از طریق API‌ها ارتباط برقرار میکنه.

مثال ساده:

• فرانت‌ اند (جاوا اسکریپت): درخواست AJAX به یک API endpoint برای گرفتن اطلاعات یک نوشته:

  fetch('/api/get_post_data?public_id=' + publicId)
      .then(response => response.json())
      .then(data => {
          // نمایش اطلاعات نوشته در صفحه
      });

   

• بک‌ اند (PHP - WordPress): یک endpoint تعریف میکنید که شناسه عمومی رو بگیره، شناسه اصلی رو پیدا کنه، دسترسی کاربر رو چک کنه و اطلاعات رو برگردونه:

  // endpoint در وردپرس (مثلا تو functions.php یا یک فایل جدا)
  add_action('rest_api_init', function () {
      register_rest_route('my_api', '/get_post_data', [
          'methods' => 'GET',
          'callback' => 'my_get_post_data_callback',
          'permission_callback' => 'my_check_permission' // چک کردن مجوز کاربر برای دسترسی به این API
      ]);
  });
  function my_get_post_data_callback(WP_REST_Request $request) {
      $public_id = sanitize_text_field($request->get_param('public_id'));
      // ... (بازیابی شناسه اصلی از public_id با روش انکریپشن یا Lookup Table که قبلاً گفتیم) ...
      $real_post_id = ...;
      if (!$real_post_id) {
          return new WP_Error('not_found', 'نوشته پیدا نشد.', array('status' => 404));
      }
      // چک کردن دسترسی کاربر (مثال)
      if (!current_user_can('read_post', $real_post_id)) {
          return new WP_Error('rest_forbidden', 'شما مجوز دسترسی به این نوشته را ندارید.', array('status' => 403));
      }
      $post_data = get_post($real_post_id);
      return rest_ensure_response($post_data); // برگردوندن اطلاعات به صورت JSON
  }
  function my_check_permission() {
      // ... (منطق چک کردن مجوز دسترسی کاربر به این API) ...
      return true; // یا false اگر مجوز نداره
  }