سلام،

هر نوع داده توی MySQL یه محدوده مشخص داره. مثلاً INT، که به صورت پیش‌فرض (علامت‌دار یا signed) میتونه از -2147483648 تا 2147483647 مقدار بگیره (همون دو میلیارد و خورده‌ای) و برای این کار ۴ بایت حافظه استفاده میکنه.

حالا اگه فیلدی فقط قراره اعداد مثبت داشته باشه، میتونی اون رو unsigned تعریف کنی. تو این حالت بازه مقادیر میشه 0 تا 4294967295 (چهار میلیارد و خورده‌ای)، چون دیگه فضای مربوط به اعداد منفی رو نمیگیره.

اگه با اعدادی سروکار داری که از این بازه هم بزرگ‌تره، می‌تونی از نوع BIGINT استفاده کنی که کلی بازه بزرگ‌تری داره.

اما برای فیلدهایی مثل شماره موبایل یا کد ملی، بهتره از VARCHAR استفاده کنی، چون:

+ این اعداد به صورت داده‌های متنی ذخیره میشن.
+ نیازی به عملیات ریاضی روشون نداری.
+ صفرهای اول (مثل ۰۹۱۲...) حفظ میشن.

نکته: اگه با فیلدهایی سروکار داری که طولشون همیشه ثابته، مثل کد ملی که همیشه 10 رقمه و نه کم میشه و نه زیاد، بهتره از CHAR(10) استفاده کنی. چرا؟ چون CHAR حافظه رو به صورت ثابت اشغال میکنه و نیازی به محاسبه طول داده نداره، بنابراین سرعت بهتری ارائه میده. این یه مزیت نسبت به VARCHAR تو مواردی مثل کد ملی محسوب میشه.

اما اگه طول داده‌ها متغیره (مثل اسم و فامیل یا آدرس یا توضیحات)، VARCHAR بهتره. چون برخلاف CHAR، فقط به اندازه همون طول داده حافظه میگیره و فضای اضافی رو پر نمیکنه.