بسیاری از ما کانتینرها (Containers) را دوست داریم و از آنها چه در محیط توسعه (Development) و چه در محیط پروداکشن (Production) استفاده میکنیم. کانتینرها (Containers) راهی آسان برای پکیج (Package) و دیپلوی (Deploy) کردن اپلیکیشنها فراهم کردهاند، از منابع به صورت بهینه استفاده میکنند و به راحتی قابل استفاده هستند؛ اما با رشد شرکتها و افزایش بار (Load) بر روی اپلیکیشنها باید تعداد زیادی از این کانتینرها را در محیط پروداکشن (Production) دیپلوی کنیم تا شاهد افت عملکرد (Performance) و یا قطعی سرویس (Downtime) نشویم.
کانتینرها نیاز به دیپلوی، مدیریت، وصل شدن به یک دیگر در صورت نیاز و آپدیت شدن دارند؛ اگر این کارها را بخواهیم به صورت دستی (Manual) انجام دهیم، قطعا به یک تیم اختصاصی نیاز خواهیم داشت تا کارهای زیر را انجام دهند:
شاید بپرسید که این موارد وظایف کانتینرها نیستند؟! جواب این است که کانتینرها تکهی کوچکی از یک پازل بزرگ هستند و سیستمهایی مثل کوبرنتیز (Kubernetes) وظیفهی کامل کردن این پازل را دارند و برای ما تمامی کارهای بالا را به صورت خودکار انجام میدهند.
طی 2 سال گذشته استفاده از کوبرنتیز افزایش چشمگیری پیدا کرده است و حتی بخش زیادی از شرکتهای کوچک و استارتاپها به سراغ استفاده از آن رفتهاند. به همین دلیل یادگیری کوبرنتیز برای توسعهدهندگان، مهندسان نرمافزار و البته مهندسان DevOps اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده است. تسلط بر کوبرنتیز یکی از پیشنیازهای سنیور شدن در حوزههای نرمافزاری است بنابراین بعد از یادگیری آن، میتوانید موقعیتهای شغلی بهتری نسبت به قبل پیدا کنید و طبیعتا انتظار درآمد بالاتری نیز داشته باشید. اگر نگاهی به آگهیهای شغلی حوزه نرمافزار در سراسر دنیا داشته باشید، متوجه خواهید شد که بازار کار این پلتفرم به سرعت درحال بهبود و رشد است.